مسجد جامع ورامین که مسجد جمعه ورامین نیز نامیده می شود، یکی از قدیمی ترین ساختمان های شهر ورامین است. این مسجد قدیمی متعلق به دوره ایلخانی بوده و گچبری های آن از زیباترین نمونه های گچ بری ایرانی هستند.

بنای مسجد جامع ورامین در زمان سلطنت سلطان محمد‌ خدا‌بنده آغاز شده و در دوره پسرش به پایان رسیده است.

سبک معماری مسجد جامع ورامین ایلخانی است که  در حقیقت ادامه سبک سلجوقی بوده است.

در بازدید از این مسجد تاریخی، ابتدا در مدخل مسجد دروازه‌ ورودی را خواهید دید که تشکیل ایوان را می‌دهد. این ایوان سرتاسر ضلع شمالی مسجد بوده و صحن مسجد حیاطی مستطیل شکل است. وسط حیاط حوضی واقع شده که شبیه حوض‌های وسط قلعه‌های مسکونی و رباط‌‌ها است. تهرنگ بنا میانسرای چهار ایوانی است. نیارش ساختمان نیز دقیق است و آمودهای پایداری دارد. گنبد آن دو پوسته بوده که خود آن ریخته و آهیانه مانده است که گنبد ناری است. شبستان آن با تاق های آهنگ و جهاربخش پوشیده شده است.

ایوان شبستان بلند و زیبای مسجد جامع دارای کتیبه‌هایی ارزشمند است؛ کتیبه‌های سوره جمعه در متن و در حاشیه کتیبه‌های کوفی آن از نمونه‌های خوب کتیبه‌های گچبری این عصر است. انواع طرح‌های اسلیمی و خط‌های عربی، کوفی و فارسی را دارا است. مادام دیو‌لافوا در سفر نامه خود از گنبد مینایی مسجد جامع یاد کرده است. این مسجد دارای چند کتیبه جالب است اولین کتیبه در سر در صحن مسجد واقع شده است. این کتیبه کاشیکاری بوده و کتیبه سر در حرم یا شبستان اصلی مسجد «یا ایها الذین امنو اذا نودی…» کتیبه بالای محراب و دور تا دور حرم «یسبح لله ما فی السموات و ما فی الارض…» کتیبه‌های بالای سر در ورودی از حرم به شبستان‌های شرقی و غربی … اما کاشیکاری مسجد در قسمت‌های زیر دیده می‌شود. در قسمت سر در اصل مسجد، در زیر قوس اصلی سر در مسجد، همچنین دو ستون تزیینی که از دو طرف قوس تا بالا و راس آن ادامه پیدا کرده و در سر در حرم نیز زیر قوس نیم گنبد کاشیکاری از پایه قوس تا راس آن از دو طرف به طور کامل و همانند سردر اصلی مسجد وجود دارد.