تبریز یکی از قدیمی‌ترین مناطق ایران و مهم‌ترین منطقه استان آذربایجان‌شرقی است. مردم تبریز به تدین، دلاوری و آزادی خواهی شهره‌اند.
تعیین تاریخ دقیق پیدایش زندگی شهرنشینی در دشتی که تبریز در آن قرار گرفته، دشوار است. طبق گفته برخی از محققین شهر کنونی تبریز بر روی خرابه‌های شهر تاوریس بنا شده است که این شهر در زمان حکمرانان اشکانی تبار ارمنستان، پایتخت ارمنستان بوده است. در کتاب تاریخ ایران چاپ دانشگاه کمبریج نیز نوشته شده است شهر تبریز در اوایل دوره ساسانی یعنی قرن سه یا چهار میلادی و یا به احتمال زیاد در قرن هفتم بنا شده است.
با وجود اینکه تاریخ پیش از اسلام شهر تبریز در هاله‌ای از ابهام مستور بوده ولی خوشبختانه تاریخ بعد از اسلام آن روشن و واضح است. شهر تبریز بارها در طول تاریخ ویران و تجدید بنا شده است. در آغاز دوران اسلامی این شهر بسیار معروف بوده است. اوج شکوفایی این شهر را می‌توان زمان ایلخانان دانست. تبریز پایتخت آق‌قویونلوها و قراقویونلوها و اولین پایتخت حکومت صفویه و آغازگر انقلاب مشروطه علیه استبداد محمدعلی شاه بوده است.
نزدیکی تبریز به مرز ایران و عثمانی موجب شد که این شهر در برابر تهدیدات عثمانی آسیب‌پذیر شود؛ به طوری‌که چندین بار به تصرف عثمانیان درآمد، تا اینکه شاه طهماسب صفوی تصمیم به انتقال پایتخت به قزوین گرفت. در دوره صفویه به دلیل پایتخت بودن، این شهر رونق تجاری و اقتصادی دوران ایلخانان مغول را بازیافت. پس از مدتی رکود، در عصر قاجاریه بار دیگر این شهر جان تازه یافته و لقب تاریخی دارالسلطنه را به خود گرفت.
