سید محمدحسین طباطبایی مشهور به علامه طباطبایی، مفسر، فلیسوف، اصولی، فقیه، عارف و اسلام‌شناس و از عالمان تأثیرگذار شیعه در فضای فکری و مذهبی ایران بود که در سال ۱۲۸۱ در تبریز متولد شد. وی دوره کودکی و نوجوانی و تحصیلات ابتدایی خود را در تبریز سپری کرد و بعد از تحصیل در مدرسه طالبیه تبریز همراه برادرشان به نجف رفت و ده سال تمام در نجف به تحصیل علوم دینی و کمالات اخلاقی و معنوی مشغول شد.
وی نویسنده تفسیرالمیزان و کتاب‌های فلسفی بدایه‌الحکمه و نهایه‌الحکمه و اصول فلسفه و روش رئالیسم است. اهمیت وی به جهت زنده کردن حکمت و فلسفه و تفسیر در حوزه‌های تشیع بعد از دوره صفویه بوده‌است، به ویژه اینکه وی به بازگویی و شرح حکمت صدرایی بسنده نکرده و به تأسیس معرفت‌شناسی در این مکتب می‌پردازد. همچنین با انتشار کتب فراوان و تربیت شاگردان برجسته در دوران مواجهه با اندیشه‌های غربی نظیر مارکسیسم به اندیشه دینی حیاتی دوباره بخشیده، حتی در نشر آن در مغرب زمین نیز می‌کوشد. وی در ۲۴ آبان ۱۳۶۰ شمسی در قم درگذشت.
