یکی از نمایه‌های فرهنگی و تاریخی شهر ری برج طغرل میباشد. این برج داستان‌های زیادی در دل خود دارد. سوالات بی‌پاسخ بسیاری از شخصیت‌های مدفون در این برج گرفته تا اینکه آیا واقعا طغرل و دخترش در دیوارهای این برج آرامیده اند یا نه در مورد این برج وجود دارد. زیبایی و ابهام این برج تنها جذبه آن نیست. این سازه ۲۰ متری که گنبد مخروطی آن در ورق های تاریخ گم شده، نمودی از تلفیق هنر معماری و نجوم سبک رازی است.
از نمونه های آن می توان به ۲۴ ستون و پره ومجود بر بدنه بیرونی برج اشاره کرد که هر کدام نمایانگر یک ساعت است و با گذر هر ساعت از شبانه روز یکی از ستون ها روشن می گردد. پره ها عقره کوچک ساعت و سوراخ های داخل که لانه نام دارند عقربه بزرگ یا همان ساعت شمار می باشند. جانب شرقی برج طغرل نشان از ساعات صبح را دارد تا زمان ظهر که آفتاب دقیقا از بالای برج عبور کرده جانب غربی را روشن می کند. و دیگر اینکه این برج مانند دیگر برج های سبک حود نشان دهنده برجی است که خورشید در آن قرار دارد. به طور خلاصه می توان گفت این سازه تقویم و گاهشمار مردم شهر نیز بوده است.که با استفاده از فرمول جبر و مثلثات و تابش نورآفتاب روی ستون ها ساعت بدست می آید.
جالب اینکه معمار و استاد سازنده برج طغرل آن را به گونه ای مهندسی کرد تا راهنمای شبانه مسافران جاده ابریشم از سمت خراسان باشد، هنوز هم گرمای آتش راهنمای برج را می توان در بند بند آن می توان حس کرد و صدای شادی کاروانیان از رسیدن به شهری همچون ری را شنید. از سویی دیگر پخش صدا و انعکاس مهندسی شده ی آن روایت از سخنرانی ها و آوازه سرایی ها را در آن دارد که البته با فروریختن طاق مخروطی شاید آن طنین گذشته را ندارد ولی می توان در میانه سازه ایستاد و با بیت شعری در وهم بنا گم شد.
برج طغرل که قدمت آن بیش از ۷۰۰ سال می باشد با وجود زلزله های بزرگ در منطقه با تکیه بر پی مستحکم و عمیق خود ایستادگی کرده است. در سال ۱۳۰۱ ه.ق به دستور ناصرالدین شاه مرمت شد و در سال ۱۳۱۰ ثبت ملی گردید ولی بعد از انقلاب اسلامی تا دهه هفتاد متروک بود تا اینکه اقدامات مرمتی آن آغاز گردید.
می گویند نمی توان ری را شناخت بدون آنکه طغرل را دید و به نظر سخن به جاییست.
