روستای نیاق که یکی از روستای استان قزوین است و در ۱۷ کیلومتری این شهر و در یک منطقه کوهستانی واقع شده است. در مغرب آبادی نیاق، کوه سنگی یکپارچه و کم ارتفاعی وجود دارد که آثار طبیعی و مصنوعی باقی مانده بر فراز آنرا “ایوان سنگی نیاق”، “دیو ایوان” و “طاق محمد حنیفه” نام نهاده اند. صخره ای نسبتا مرتفع که در دل این صخره دو حفره بزرگ توسط عوامل طبیعی ایجاد شده است . در زیر دیواره نسبتا بلند بالای کوه که به سوی شرق کشیده شده و نیم طاقی طبیعی زیبایی از سنگ به ارتفاع تقریبی ۱۰ متر را به وجود آورده، سطح سنگی گسترده ای وجود دارد که به روستای نیاق و چشم اندازهای مجاور آن احاطه دارد. در داخل این دو حفره حوضچه هایی مستطیلی شکل با ابعادی حدود ٢×۴متر توسط ساکنان احتمالی حفر شده است. عمق آنها به دلیل ریخته شدن سنگ و شن و… در آن نامشخص است. این حوضچه ها به هنگام بارندگی از آب باران پر می شود. بر بالای ایوانسنگی نیاق قلعه ای وجود داشته که آثار قابل ملاحظه ای از آن باقی نمانده و تنها مخازن ذخیره غله و حبوبات آن، یادآور گذشته پر شکوه قلعه و ایوان نیاق است.

وقتی از کوه بالا میرویم و بر فرازش می ایستیم مشاهده میکنیم که درون حفره ها حوضچه هایی مستطیل شکل قرار دارد که گویا توسط ساکنان احتمالی منطقه حفر شده است. در سطح کوه نیز حفره های ریز و درشتی به چشم میخورد که از قرار به عنوان انبار علوفه و ذخیره گندم استفاده میشود.

در مورد ایوان سنگی نیاق قصه های بسیاری نقل شده است و اهالی نیاق از جمله جوانی که پایین ایوان چایخانه ای سنتی برپا کرده اصرار دارد که قدمت عناصر دست ساز آن را به دوره هخامنشیان نسبت دهد ولی ساکنین محلی بر این باورند که روزگاری بر فراز این کوه، محمد حنیفه، قصری باشکوه ساخته بوده که امروز جز تکه های سفالش چیزی از آن باقی نمانده به همین دلیل هم به اینجا «طاق محمد حنیفه» نیز گفته میشود.

وقتی از روبرو به کوه مینگریم بر سطح آن حفره های زیادی دیده میشود که انگار صورتک هایی شبیه به اجنه و ارواح را پدید می آورند شاید به همین دلیل باشد که به این مکان «ایوان دیو» هم گفته میشود.