«سرو چهار هزار و پانصد ساله»، «مسن ترین موجود زنده ایران»، «دومین درخت کهنسال و ارگانیسم زنده جهان»، «دومین اثر طبیعی ایران ثبت شده در فهرست میراث ملی» تنها چند عنوان مهم سرو کهنسال ابرکوه است .
سرو ابرکوه یا سرو ابرقو، که با نام «پارسیک» شناخته می شود، در قسمت جنوب غربی شهر ابرکوه واقع شده و شهرت و اهمیت تاریخی به این شهر داده است. این درخت چهارهزار و پانصد ساله، بعد از قله سرفراز «دماوند» در تهران، دومین اثر طبیعی ایران است که در فهرست میراث ملی به ثبت رسیده است.
تنه این درخت، قطری در حدود ۵/۴ متر دارد که محیط تنه آن در روی زمین به یازده و نیم متر می رسد، همچنین شاخه های آن ۸۵/۱ متر قطر دارند وارتفاع آن ۳۵ متر و محیط آن ۱۸ متر است.
در اوایل سال ۲۰۱۰ میلادی، روزنامه چاینادیلی درگزارشی ویژه، نام ده درخت کهنسال دنیا را اعلام کرد که در میان آنها، «سرو ابرکوه» با بیش از۴هزار و پانصد سال قدمت در استان یزد، در رده دوم این لیست به چشم می خورد و به عنوان دومین اورگانیسم زنده روی زمین معرفی شد.
«مسوسلاه» در کوهستان‌های کالیفرنیای آمریکا، با سنی معادل ۴هزار و ۸۰۰ ساله کهنسال ترین میراث طبیعی دنیا قرار گرفته است. درختی به نام « آلرک» در پارک ملی شیلی با ۳۶۰۰ سال عمر در ردیف سوم و درخت سروی به نام «سناتور»با ۳۴۰۰ سال عمر در پارک ملی فلوریدا، در رده چهارم قرار دارند.
چند سال پیش هم دانشمندان کشور ژاپن و روسیه پس از بازدید از «سرو ابرکوه»عمر آن را تا ۸ هزار سال تخمین زدند اما الکساندر روف، دانشمند روسی عمر این درخت را بین چهار هزار تا چهار هزار و پانصد سال برآورد کرده است.
جالب است بدانید که مارکوپولو در خاطرات سفرش به ایران می نویسد: «یکی از چند سروی که در ایران دیده ام سرو خوش بالای ابرکوه است که همچون آبشاری سبز از آسمان بر روی زمین تنیده ابرکوه فرو می آید و از هر طرف که وارد ابرکوه شوی سرو کهنسال و پرطراوت مانند چراغ دریایی سبزی ما را به بندر دریای کویر و خورشید تابان فرا می خواند». حمدالله مستوفی نیز در کتاب نزهت القلوب که در سال ۷۴۰ قمری تألیف شده درباره ابرکوه می‌نویسد: «در آنجا سروی است که در جهان شهرتی عظیم دارد…. »
