مقبره‌الشعرای تبریز مجموعه‌ای از تاریخ ادبیات است که مرزهای جغرافیایی فرهنگی ایران را در می‌نوردد. بیش از ۴۰۰ شاعر، عارف و رجال نامی ایران و کشورهای منطقه از ۸۰۰ سال پیش به ترتیب از حکیم اسدی طوسی تا استاد شهریار، یکی پس از دیگری در اینجا به خاک سپرده شده‌اند.
بر اساس تحقیقات انجام شده, مقبره‌الشعرا در طول تاریخ با اسامی مختلف دیگری چون «حظیره الشعرا» , «حظیره القضاه» و «قبرستان سرخاب» نامیده شده است. با گذشت ایام و با وقوع حوادث طبیعی مانند سیل و زلزله, مقبره‌الشعرا متروک گردید و دچار تخریب فراوان شد و شکل ظاهری آن از بین رفت. اما با توجه به اهمیت و جایگاه تاریخی و فرهنگی این گورستان در شهریور ۱۳۵۰ خورشیدی فراخوانی برای مسابقه طراحی بنای یادبود مقبره الشعرا برگزار شد و پس از چندی طرح غلام رضا فرزانمهر برگزیده شد و مدتی بعد عملیات احداث بنای یادبود آغاز گردید. بنای یادبود مقبره‌الشعرا هم اکنون از مهمترین نمادهای ایران و از اصلی ترین سمبل های شهر تبریز شناخته می شود.
از معروف ترین رجال خفته در مقبره‌الشعرا می توان به افرادی چون اسدی توسی، خاقانی شیروانی، قطران تبریزی، شاپور نیشابوری، همام تبریزی و ظهیرالدین فارابی اشاره کرد و شهریار آخرین شاعری است که در این مجموعه به خاک سپرده شده است و البته به نوعی شهیرترین و مشهورترین شخصیت خفته در این گورستان نیز می باشد. این شاعران و عارفان که فاتح دل‌های همه‌ی آشنایان با زبان و فرهنگ ایرانی هستند اگر چه سال‌هاست که در مقبره‌الشعرا که گویی تکه‌ای از بهشت است آرام خفته اند، اما هنوز زنده‌تر از زندگان، به هزار زبان، راز دل آدمیان را وا می‌گویند و مقبره‌شان مقصد بسیاری از گردشگران و عاشقان آنهاست. مقبره‌الشعرا نه تنها یک محل گردشگری، بلکه تفرجگاهی معنوی و ادبی است و حضور در این مکان موجب تفکر در پیشینه غنی و ادبیات متعالی این مرز و بوم می‌شود.
آخرین شاعر دفن شده در این مقبره, شاعر پرآوازه معاصر تبریز, استاد شهریار است و مردم تبریز مقبره‌الشعرا را بیش از هر چیز دیگری با نام شهریار می‌شناسند. نام شهریار با تبریز و نام تبریز با شهریار چنان پیوند خورده و یکی شده است که این چنین پیوندی در هیچ جای جهان یافت نمی‌شود. مقبره استاد شهریار، درست رو به روی در ورودی قرار دارد و تنها مقبره‌ای است که در این آرامگاه به چشم می‌خورد؛ آن چنان که در ابتدا گفته شد، مدفن شاعران قبلی در اثر حوادث طبیعی به طور کل نابود شده است.
در میان این مقبره تابلوها و شناسنامه‌ای از شاعران مشهور این مکان به نمایش گذاشته شده است. تابلوها، نقاشی‌ها, خطاطی‌ها و تمامی آثاری که در این مکان دیده می‌شود، دسترنج هنرمندانی است که هنر را با سرانگشتان خود به منصه ظهور رساندند، تابلویی که بیش از همه در خور تقدیر است، تابلویی است که با استفاده از سنگ‌ریزه‌های رنگی، به صورت ماهرانه چهره‌ی استاد شهریار را به تصویر کشیده است.
