گردش در باغ ها، مزارع برنج و تالاب های دلتای مکونگ، همچون ورق زدن صفحات یک کتاب جغرافیا به نظر می رسد. دلتای مکونگ گستره ای از شهر هوشی مین و خلیج تایلند می باشد که به “سبد برنج ویتنام” مشهور است؛ همچون یک معجزه کشاورزی است که بیش از یک سوم محصولات غذایی سالانه کشور تنها از ده درصد کل زمین آن تولید می شود. برنج ممکن است محصول اصلی کشاورزی این دلتا باشد اما درختان نارگیل، باغ های میوه و باغ های نیشکر نیز در خاک حاصلخیز این منطقه رشد می کند.
با کمال تعجب، کشاورزی به تازگی در دلتای مکونگ رواج پیدا کرده است. ساکنان این منطقه تا پایان قرن هفدهم خمرهای کروم بودند که شهرک های آن ها با تالاب های باریکی احاطه شده بود. در قرن هجدهم اربابان ویتنام نگوین به طور پیوسته حوزه نفوذ خود را برای تسلط بر دلتای مکونگ گسترش دادند، هرچند در دهه ۱۸۶۰ فرانسه زمام دولت را به دست گرفت. استعمارگران فرانسه با سنجش سود عظیم حاصل از زمین های حاصلخیز، دهقانان ویتنامی را متقاعد ساختند که آن ها پول خوبی برای برداشت برنج آن ها پرداخت خواهند کرد.
سفر به دلتای مکونگ به دلیل تنوع منطقه، بسیار به یاد ماندنی است. صحنه های روزمره این منطقه شامل کودکان سوار بر پشت گاومیش، دانش آموزانی در حال دوچرخه سواری به سمت مدرسه، کارگران برنج که در دریایی از زمرد مشغول به کارند، فروشندگان بازار که پشت سر میوه های بسته بندی شده لبخند می زنند، عودهای خوشبو زرد روشن که در کنار جاده در حال خشک شدن بوده، دسته ای از لک لک ها که در هنگام غروب در حال گردش اند، راهبان خمر که در سایه معابد پاگودا در حال راه رفتن مب یاشند و مردم محلی که در حال قایقرانی در کانال های پر پیچ و خم دلتا هستند.
بیش از دو شهر در دلتای مکونگ وجود دارد که دارای امکانات توریستی می باشند، هرچند برخی از آن ها به ندرت مورد بازدید قرار می گیرند. شهر “مای تو” بهترین مکان برای قایقرانی بوده و در نزدیکی شهر هوشی مین قرار دارد و امکان سفری یکروزه را فراهم می کند. “کائو لان” نیز مکانی مناسب برای دوستداران پرنده است در حالی که “سا دِک” با چشم انداز رودخانه های بی انتها و گل های رنگارنگ، جاذبه ای عمومی تر محسوب می شود.
بسیاری از گردشگران یک یا دو روز خود را در “سان تو”، بزرگترین اقامتگاه دلتا، سپری می کنند تا از هتل ها و رستوران های مناسب آن بهره مند شده و خود را برای گردش در بازارهای شناور آماده کنند.
با توجه به وجود سیلاب های فصلی، بهترین زمان برای سفر به دلتای مکونگ فصل های خشک سال یعنی دسامبر تا مه (آذر تا اردیبهشت) است.
