سرویس خبری ارک به نقل از خبرگزاری مهر: روستای ایستا، شاید مرموزترین روستای ایران باشد.این روستا که در طالقان واقع شده،مکانی است در خاک البرز که مردمانش در زمان توقف کرده اند.
آداب و رسوم خاص مردم این روستا، توجه بسیاری به خود جلب کرده است.
در این روستا، سکوت حاکم است و کسی کاری به کار دیگری ندارد. در کوچه ها اثری از رد پای خودرو نیست.
اهالی این روستا، نه تنها شبها به تماشای تلویزیون نمی نشینند، بلکه به شب نشینی هم اعتقادی ندارند. عروسی و عزا ندارند و مراسمی چون جشن تولد، سالگرد ازدواج و… برای آنان معنا و مفهومی ندارد.
مهمان نواز هستند فقط تا زمانی که هیچ زنی قصد ورود به روستای آنان را نداشته باشد،همانطور که تا کنون کسی از دنیای بیرون زنان آنان را ندیده است. متمول هستند و از طریق فروش زمینهای پدریشان در تبریز روزگار می گذرانند.
شناسنامه ندارند و جزو آمار جمعیت ایران به حساب نمی آیند؛ همچنین هیچگونه خدمات دولتی را دریافت نمی کنند.
ایستا، جایی است که اهالی اش، هیچگونه امکانات دنیای جدید را نمی پذیرند و بدون آب لوله کشی، گاز، برق، درمانگاه، ماشین آلات، وسایل ارتباطی و … زندگی می کنند.
ساکنین این روستا، گروهی از پیروان میرزا صادق مجتهد تبریزی هستند، کسی که در هر دو حیطه نظر و عمل، بسیار بر طرد مطلق اندیشه تجدد و دستاور‌هایش تاکید می‌کرد و تا پایان عمر بر عدم استفاده از ابزار تکنولوژیک و امور جدید و مدرن فتوا می‌داد.
اهالی روستای ایستا واقع در شرق طالقان اوقات شرعی نماز را با شاخصه‌های خود استخراج کرده و آغاز و پایان ماه مبارک رمضان را نیز با رویت خویش تعیین می‌کنند، به رویای صادقانه معتقدند، آنان به شدت منتظر ظهور امام مهدی (عج) هستند.
فرزندان آن بعد از رسیدن به سن تکلیف مختارند که با آنان زندگی کنند یا به شهر تبریز بازگردند، هیچگونه فعالیت سیاسی و اجتماعی نداشته و باورهای خود را تبلیغ نمی‌کنند.
کودکان آن روستا به سبک سنتی و مکتب خانه‌ای با فراگیری دروسی همانند واجبات و محرمات فقهی، خوشنویسی و اصول عقاید، به تحصیل می پردازند.
ساعت مچی و دیواری در محل زندگی ”اهل توقف“ وجود ندارد و سیمان و آهن در معماری خانه‌های آنان به کار نرفته است.
( برگرفته از کتاب روستای ایستا- نوشته حسین عسگری)
