هندوستان کشوری با تمدنی غنی و کهن و از جمله کشورهای وسیع و پرجمعیت قاره آسیا می باشد. وقتی اسم این کشور شنیده می شود اولین چیزی که به ذهن خیلی ها خطور می کند تنوع خدایگان و معابد آن می باشد.ساخت معابد ریشه ای دیرینه در کشور هند دارد که همواره توریست‌های فراوانی را به سمت خود می‌کشاند. بدون شک بازدید از یکی از این معابد می‌تواند برای شما لذت بخش باشد اما نیازی نیست برای این سفر راهی هندوستان شوید، بلکه با سفر به بندر عباس هم می‌توانید از یک معبد تاریخی با معماری هندی دیدن کنید.

معبد هندوها یا پرستشگاه هندوها همانطور که از نامش پیداست اثری بجا مانده از هندوهاست که به دلیل رفت ‌و آمد فراوان هندی‌ها برای تجارت به منطقه خلیج‌فارس در زمان حکومت محمد حسن خان سعدالملک حاکم وقت بندرعباس، از محل جمع آوری هدایای هندوها، توسط تجار هندی ساخته شده است. با حضور در این بنای تاریخی ۸۴ ساله می‌توانید هندوها را در ذهن خود تصور کنید که خدایان ویشنو را می‌پرستند؛ هندوهایی که پیرو مکتب برهمنى (کسانى که به خدایان برهما، ویشنو و تسیوا معتقدند) هستند. این معبد از جمله نشانه‌های معدود تاریخی بندرعباس است که توجه هر تازه ‌واردی را به خود جلب می‌کند و امروزه در کنار یکی از خیابان‌های اصلی شهر قرار گرفته است.

پرستشگاه هندوها با معماری منحصر به فرد ایرانی – هندی ساخته شده است و طرح ساخت این بنا کاملاً از معماری معابد هندی متاثر است. شباهت بسیار زیاد این معبد به معبد هندوها تصادفی نیست بلکه آن را یکی از افراد ثروتمند هند به نام “شیکار پور” در بندرعباس ساخته است. البته متاسفانه زمانی که این شخص قصد ترک خاک ایران را کرد، تمامی بت‌ها را که در معبد و طاقچه محراب قرار داشت، با خود به هند برد.

این معبد یکى از نقاط مهم ارتباط فرهنگى و هنرى و نشانه‌ای زنده از روابط تجاری باشکوه میان ایران و هند بوده است. بنا به گفته استاد باستان شناسی ایران، این معبد برای نیازهای هندوهای مقیم شهر بندرعباس که از سال‌ های۱۳۰۰ تا ۱۳۴۴ خورشیدی سکونت داشته و به کارهای تجاری می‌ پرداختند ساخته شده است و بنابر تحقیقات به عمل آمده متعلق به خدایان ویشنو است.

در ساخت این معبد از لاشه سنگ، ملات گل و ساروج، سنگ‌هاى مرجانى خاک و گچ هاى ضخیم ماده و گچ لویى استفاده شده و در اتاق آن طاقچه و قاب هاى کور به چشم می خورد. دورتا دور اتاق هم ۴ راهرو وجود دارد که در گذشته زوار به دور آن زیارت مى کردند، اساس ساختمان این معبد عبارت است از یک اتاق چهارگوش میانی که بر روی آن گنبدی قرار گرفته‌ است. داخل راهروها حجره‌های کوچکی است که برای طلبه‌های مکتب برهمنی در نظر گرفته شده و داخل برخی از اتاق‌ها نقاشی‌های مذهبی دیده می‌شود که یکی از مهم‌ترین آنها خدای فلوت زن به نام کریشنا است. از داخل راهرو غربی راه پله‌ های مارپیچی وجود دارد که به سمت بالا است و به بام معبد منتهی می‌شود که ساق معبد است و با جرزهای پس رونده که الهام از معماری ایرانی است تشکیل شده‌ است که ۴ نورگیر در ۴ طرف این فضای چند ضلعی روی جرزها و جود دارد و گنبد عظیمی با لایه‌های ذوزنقه‌ای و تزئینات آیین هندویی دیده می‌شود. در قسمت ضلع شرقى گنبد نیز تالار بزرگى وجود دارد که تالار اجتماعات بوده و در این تالار نقاشى هاى مختلفى به چشم مى خورد که هر کدام از آن ها بیانگر فلسفه خاصى از اعتقادات مختلف مردم هند است.

معبد هندوها در سال ۱۳۷۷ توسط سازمان میراث فرهنگی و گردشگری با شماره ۱۹۹۹ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.