آرامگاه هالیکارناسوس یکی از عجایب هفتگانه جهان که میان سال‌های ۳۵۳ تا ۳۵۰ پیش از میلاد برای ماسول (به یونانی: Μαύσωλος) پادشاه کاریا و ساتراپ هخامنشیان ساخته شد.

زمان ساخت آرامگاه هالیکارناسوس در دوره‌ی سلطه‌ی اردشیر سوم بر منطقه‌است و بانی آن همسر و خواهر ماسول، آرتمیس دوم بود و پس از مرگ ماسول توسط معماران یونانی طراحی گردید. محل ساخت آن هالیکارناسوس (بودروم امروزی در ترکیه) است و خرابه‌های آن وجود دارد.

آرامگاه آرتمیس نیز در همین ساختمان است. به دلیل آوازه‌ی این سازه، واژه‌ی Mausoleum در دوران پسین از روی نام ماسول ساخته و به آرامگاه‌های کشوری در انگلیسی و سایر زبان‌های اروپایی اطلاق گردید. در فرانسوی به آن موزوله می‌گویند.

آرتمیس برای یافتن معماران ماهر گروهی را به سراسر یونان فرستاد تا سرانجام آنان دو معمار برجسته را به نام‌های ساتیروس و پیتیس یافتند. ارتفاع این بنا ۴۵ متر بوده‌ و قسمت پایینی بنا به شکل مکعب بوده‌است و روی هر کدام از چهار دیوار اصلی تندیس‌هایی به شکل خدایان و فرشته‌های یونانی به چشم می‌خورده‌است. روی قسمت مکعبی شکل در پایین بنا یک هرم مرمری و سفید رنگ همراه با مردی که سوار بر اسب است(احتمالا موسول) وجود داشته‌است. ستون‌هایی برای زیبایی در بیرون مقبره قرار داده شده بودند. آرامگاه هالیکارناسوس از خشم مسیحیان متعصب دور نماند و ویران شد.