در مرکز شهر ساری عمارتی زیبا و قدیمی وجود دارد که مدتی به عنوان اداره کل میراث فرهنگی استفاده می شد و حالا تبدیل به یکی از موزه های دیدنی این شهر شده است. عمارت کلبادی ساری، با عمر ۲۰۰ساله اش جایی است که در سفر به این شهر حتما باید از آن دیدن کنید.برای دیدن عمارت کلبادی ساری باید به خیابان انقلاب و محله آب انبار نو بروید. محله ای که بیشتر بناهای تاریخی ساری در محدوده آن واقع است و البته فعالیت های عمده تجاری ـ اداری شهر هم در اطراف این محله صورت می گیرد.عمارت قاجاری کلبادی حتی اگر موزه فرهنگ و تاریخ شهر هم نبود باز با حجره‌ها، شاه نشین، حمام اصطبل، حیاط و گچ بری ها و شیشه های رنگی و ارسی های بلندش یک شاهکار معماری محسوب می شد. این عمارت در زمان قاجار هم از خانه های بزرگان آن دوره مجلل تر و مهم تر بود که دلیل آن، صاحبان بنا بودند که پایگاه سیاسی داشتند و از سران نظامی کشور بوده اند.
این بنا با چوب و آجر و سفال ساخته شده است و شیوه معماری اش به تکیه های دوره قاجار شباهت دارد. خانه، از دو بخش اندرونی و بیرونی تشکیل شده است و اندرونی آن دو طبقه است با یک زیرزمین. در هر طبقه هم یک شاه نشین ساخته شده و اتاق های هر طبفه دو طرفه هستند.
اتاق اعیان و اشراف
اگر گذارتان به عمارت کلبادی ساری افتاد فراموش نکنید که در شاه نشین طبقه دوم وقت بیشتری را صرف کنید. این شاه نشین از زیباترین اتاق های عمارت است و هنرهای تزئینی دوره قاجاری در گوشه و کنار آن به چشم می خورد. در بناهای تاریخی، شاه نشین به زیبا ترین و بزرگترین اتاق هر طبقه گفته می شود که در واقع حکم مهمانخانه را داشته است و در آن تزیینات زیبایی مثل طاقچه ها و پنجره های ارسی و سقف چوبی زیبا و… به چشم می خورد و در آن از مهمانان بلندپایه پذیرایی می شود.
در اصلی خانه به کوچه آب انبار نو باز می شود. دری بلند و چوبی با تزئینات فاخر که سردری آجری آن را پوشانده است. از ورودی که بگذرید، راهروی نسبتا باریکی را باید طی کنید تا به حیاط که با چند پله، پایین تر از سطح زمین قرار دارد برسید. وسط حیاط یک حوض چند ضلعی خواهید دید و باغچه هایی که در اطراف آن ساخته شده اند.
تاریخچه عمارت
این ساختمان حدود ۲۰۰ سال قبل به دستور سردار جلیل از امراء ارتش وقت ساخته شد و به نام فرزند بزرگش امیر نصرت شکوه نظام، به امیریه معروف شد. امیر نصرت در جوانی فوت شد و سردار بنا را به نوه خود یعنی منوچهرخان بخشید. منوچهرخان کلبادی هم که بعدها از ملاکین منطقه و البته در دوره ای نماینده مردم ساری در مجلس شورای ملی بود، در سال ۱۳۶۲ از دنیا رفت و این بنا در سال ۱۳۷۰ در اختیار سازمان میراث فرهنگی قرار گرفت. این اثر در تاریخ ۹ آبان ۱۳۷۷ با شماره ثبت ۲۱۴۸ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.