جزیره مارها، برزیل
جزیره ای در محدوده حاکمیت کشور برزیل که البته کمتر انسانی به آن پای گذاشته است. بر اساس محاسبات انجام شده در هر مترمربع از این جزیره چیزی بین ۱ تا ۵ مار سمی و غیر سمی زندگی می کند. برای بازدید از این جزیره اجازه های مخصوصی نیاز است.
پل تریف، سوئیس
پل تریف با طولی ۱۷۰ متری طولانی ترین و تنها پل موجود در کوه آلپ است که روی دره تریف جورج قرار دارد. با اینکه این پل دائما در حال مرمت است و چوب های شکسته آن با تکه های سالم تعویض می شوند اما با کوچکترین وزش باد به این سو و آن سو حرکت می کند. نگاه کردن به پایین از روی این پل، انسان را به لرزه درمی آورد و تنها راه گذر از روی آن نگاه کردن به روبرو یا مناظر باشکوه اطراف است.
جاده یونگاس، بولیوی
این جاده ۶۹ کیلومتری که در عمق جنگل های بارانی آمازون در کشور بولیوی ساخته شده است هر ساله شاهد مرگ نزدیک به ۳۰۰ نفر است. این جاده که بر روی کوههای پوشیده از جنگل های بارانی احداث شده تنها ۳ متر عرض داشته و ارتفاع پرتگاه های کنار آن در حدود ۶۰۰ متر است. این جاده فاقد هرگونه گاردریل بوده و در بیشتر مواقع از سال مه آلود بوده و امکان ریزش سنگ به داخل جاده وجود دارد.
هوآشان ، چین
مسیر پیاده رو هوشان در چین که به یکی از معابد تاریخی این کشور در بالای کوه ختم میگردد یکی از خطرناک ترین مسیر های پیاده روی در دنیا است. این کوه در شهر هوآیین قرار دارد و آنقدر زیباست که به کوه بهشتی نیز معروف است.
در این رشته کوه، پنج قله وجود دارد که تنها راه رسیدن به این پنج قله، فقط یک راه است که آن هم مسیری بسیار باریک و با سراشیبی شدید است. در کنار این جاده، نرده ای نیز ساخته شده بود که در گذر ایام بسیار فرسوده شده و حتی در بعضی نقاط قطع شده است. این گذرگاه یکی از مسیرهایی است که تا به حال بیشترین تعداد کشته شدگان را داشته و سطح ایمنی آن صفر است.
جزیره رامره، برمه
جزیره “رامره” یکی از مکان های خطرناک برای انسان هاست، دلیل آن هم وجود بیش از ۱۰۰۰ کروکودیل در آب شور این جزیره است. این نوع از کوروکودیل خطرناک ترین گونه از این نوع جانوران است. در عین حال در این جزیره پشه هایی حاوی انگل مالاریا و عقرب های سمی نیز زندگی می کنند. در مراحل آخر جنگ جهانی دوم این جزیره شاهد یک نبرد خونین ۶ هفته ای بین نیروهای آمریکایی و ژاپنی بود. از چیزی نزدیک به ۱۰۰۰ سرباز ژاپنی که به مرداب های این جزیره وارد شدند تنها ۲۰ نفر زنده ماندند. باقی سربازان نه بر اثر شلیک سربازان آمریکایی، بلکه به دست کروکودیل ها کشته شدند.
دروازه جهنم، ترکمنستان
در سال ۱۹۷۱ وقتی زمین شناسان در حال حفاری در این منطقه بودند، تصادفاً یک غار زیرزمینی پر از گاز طبیعی پیدا کردند. زمین زیر دستگاه حفاری متلاشی شد و حفره بزرگی به قطر ۵۰ تا ۱۰۰ متر باقی گذاشت. برای پیشگیری از تخلیه گاز سمی، دانشمندان تصمیم گرفتند که این حفره را به آتش بکشند. زمین شناسان امیدوار بودند که آتش بعد از چند روز خاموش شود، ولی از آن موقع تا حالا این آتش روشن است. بومی های منطقه این غار را دروازه جهنم نامیده اند. همانطور که در تصویر می بینید، منطقه بسیار جالبی است، ولی قطعاً دوست ندارید از آن بازدید کنید.
پلکان مرگ، پرو
پلکان مرگ یکی از مشهورترین آثار به جا مانده از اینکاهای ماچوپیچو است که برای رسیدن به آن باید راهی طولانی و پرخطر را پشت سر گذاشت. اما مهمترین بخش سفر به ماچوپیچو عبور از این پلکان است. اینکاها محاسبه گران دانایی بوده و از اولین اقوامی هستند که برای بالا رفتن، از پله هایی که تنها یک سمت آنها داخل دیوار است و سمت دیگر روی هوا رها است استفاده کرده اند.
این پله ها به خاطر شکل خاصشان به «پله های شناور» شهرت دارند، فقط کافی است تصور کنید در بالای کوهی با ارتفاع ۲۴۳۸ متر قرار دارید و برای رسیدن به قلعه اینکاها باید از پله های شناور هم بالا بروید. یک لغزش کوچک کافی است تا هرگز موفق به دیدن قلعه اینکاها نشوید.
