نشریه اقتصادی بلومبرگ با تحلیلی بر تمایل گسترده شرکت‌های غربی برای حضور در بازار ۷۵ میلیون نفری ایران می‌نویسد: در یک بعدازظهر ماه مه(می) در تهران یک بازرگان روس با نوشیدن قهوه مشغول رایزنی با شرکای ایرانی خود است بلافاصله بعد از این نشست عده‌ای از یک شرکت ایتالیایی موتورهای صنعتی میزی را در گوشه‌ای دیگر از کافی شاپ هتل برای رایزنی با طرف ایرانی رزرو می‌کنند.
این نشریه می‌نویسد: هتل‌های لوکس تهران این روزها کانون رقابت شرکت‌های اقتصادی بزرگ برای حضور در بازار ایران شده‌اند. تعداد بی‌شماری از تجار چینی، ژاپنی، روسی و … برای تصاحب بازار ایران در حال رقابت هستند. در ماه فوریه یک گروه اقتصادی به نمایندگی از صد شرکت فرانسوی یکی از بزرگترین ماموریت‌های تجارت خارجی این کشور را در تهران دنبال کرد و شرکت‌های متعددی چون شرکت مهندسی “آلستوم”، شرکت ارتباطات راه دور”اورنج” و گروه خودروسازی رنو این گروه اقتصادی را همراهی می‌کردند.
چارلز رابرتسون اقتصاددان برجسته درخصوص علاقه شرکت‌های خارجی برای حضور در اقتصاد ایران می‌گوید: «ایران یکی از بزرگترین اقتصادهای بسته جهان است که در شرایط اقتصادی فعلی اقتصاد جهانی به صورت ناگهانی در اختیار سرمایه داران قرار گرفته است.»
رابرتسون که در ماه فوریه به ایران سفر کرده است می‌گوید: ایران امروز در شرایطی مانند سال ۲۰۰۴ ترکیه قرار گرفته است که این کشور توانست یک دهه پیشرفت اقتصادی گسترده را تجربه کند.
این نشریه با پیچیده توصیف کردن روند مذاکرات هسته‌ای کشورمان با غرب و تلاش تلاویو برای به نتیجه نرسیدن این مذاکرات می‌نویسد: «تحریم‌های گسترده وزارت خزانه‌داری آمریکا که برخی از آنها از سال ۱۹۷۹ و با پیروزی انقلاب اسلامی ایران کلید خورده است سال‌ها شرکت‌های آمریکایی را برای حضور در بازار محروم کرده است.»
درواقع این مساله مانند یک مسابقه دوی ماراتن است که شرکت کنندگان قبل از شروع مسابقه در حال مهیا کردن خود هستند اما هنوز این رقابت آغاز نشده است و کسی سوت آغاز مسابقه را به صدا در نیاورده است. در اینجا توافق هسته‌ای و لغو تحریم‌های ایران به مثابه سوت آغاز مسابقه است. شرکت‌های خارجی در حالی مشتاق وارد شدن در بازار تجاری ایران هستند که از یک سو تیغ تیز تحریم‌ها و ابزار تنبیهی که در این زمینه وجود دارد را بالای سرشان حس می‌کنند.
نشریه بلومبرگ همچنین با اشاره به تحولات اخیر در منطقه خاورمیانه و حضور گروه‌های تروریستی در کشور عراق و سوریه می‌نویسد: «به خطر افتادن تولید نفت در عراق و همچنین بی‌ثباتی در این کشور به‌عنوان یک تولید کننده بزرگ نفتی و از سوی دیگر حضور پرنگ ایران به‌عنوان چهارمین تولیدکننده نفت در جهان دولت آمریکا را برآن داشته تا با ایران تعامل بیشتری داشته باشد. بلومبرگ بازار گسترده فولاد در ایران و همچنین بازار ۱۳۵ میلیارد دلاری بورس اوراق بهادار تهران را بسیار بهتر از برخی شرکای فعلی اروپا توصیف کرده است.»
شرکت حمل و نقل کانادایی”بمباردیه”در گزارش بلومبرگ به‌عنوان یکی دیگر از شرکت‌هایی معرفی شده است که تلاش فراوانی را برای حضور در بازار ایران انجام می‌دهد. “پیر بیودون” در یک کنفرانس خبری بازار ایران را یک فرصت ایده‌آل برای این شرکت توصیف کرده است.
همچنین این گزارش با اشاره به سقوط هفته گذشته هواپیمای آنتونوف ایران-۱۴۰ برنامه‌ریزی کشورمان را برای خرید ۴۰۰ فروند جت مسافری به‌منظور ارتقا و نوسازی ناوگان فرسوده هوایی ایران را یک فرصت مناسب برای شرکت‌های غربی توصیف کرده است.
این نشریه رقابت شرکت‌هایی که سابقا در بازار ایران فعال بوده اند را بسیار رندانه توصیف کرده است و با تحلیل بازارهای نفت، گاز و خودرو شرایط را برای حضور در بازار ایران در صورت به نتیجه رسیدن مذاکرات هسته‌ای و همکاری تندروهای ضد ایرانی در آمریکا بسیار مناسب توصیف کرده است.
همچنین این گزارش روند کاهش تحریم‌ها علیه ایران را با وجود علاقه شرکت‌های غربی بسیار پیچیده توصیف می‌کند و می‌نویسد: برخی تحریم‌هایی که در طول چند دهه بر ضد ایران اعمال شده است نیازمند تغییر قانون در برخی مجالس آمریکایی و اروپایی است که یک روند وقت‌گیر، پیچیده و با فرایند نامشخص را در پی دارد. از این رو شرکت‌های غربی با یک سیستم دست و پا بسته ای روبرو هستند اما با این اوصاف این مساله اشتیاق آنان برای ورود به بازار ایران را کم نکرده است.
به‌نظر می‌رسد موضوع پرونده هسته‌ای کشورمان بیش از بعد سیاسی دارای ابعاد اقتصادی است چرا که بسیاری از شرکت‌های بزرگ بین‌المللی که در فاصله سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۲ و با اوج‌گیری بحران مالی بین‌المللی دچار ضرر و زیان هنگفتی شدند تلاش می‌کنند تا با ترغیب طرف‌های اروپایی و آمریکایی به مذاکره به بازار بکر و پرفرصت اقتصاد ایران دست پیدا کنند اما از سویی دیگر تلاش‌های رژیم صهیونیستی و برخی کشورهای منطقه که از تحریم ایران سود کلانی به‌دست آورده‌اند سد محکمی را برای بیشبرد روند مذاکرات شکل داده است.
هرچند برخی طرف‌های مذاکره کننده غربی آینده مذاکرات را چندان خوشایند نمی‌دانند اما تحلیل‌ها حاکی از آن است که در صورت به نتیجه نرسیدن مذاکرات هسته‌ای، تنها طرف ایرانی متضرر نخواهد بود و لذا نباید برخی از موضع‌گیری‌های مقامات غربی را درخصوص آینده پرونده هسته‌ای کشورمان چندان جدی توصیف کرد.
منبع :ایرانجیب
