روستای لَزور یکی از بزرگ‌ترین روستاهای استان تهران است واین روستا از توابع شهرستان فیروزکوه است. این روستا در دهستان قزقانچای از بخش ارجمند شهرستان فیروزکوه، در فاصله ۱۶۵ کیلومتری شمال شرقی تهران و در ۴۵ کیلومتری شمال غربی فیروزکوه در میان رشته‌کوه‌های البرز واقع است. لزور روستایی پرجمعیت به شمار می آید.
جمعیت این روستا طبق سرشماری سال ۱۳۸۵ بیش از ۲ هزار نفر در قالب ۵۶۱ خانوار بوده است که با ادامه روند مهاجرت روستائیان به شهرها جمعیت ساکن دائم لزور نیز همانند سایر روستاها در طی سالیان اخیررو به کاهش است طبق گفته اهالی، جمعیت حال حاضر روستا بیش از ۹۰۰ خانوار است.

آب‌وهوای ملایم تابستانی همراه با مناظر بکر و زیبای طبیعی باعث شده که در تابستان جمعیت روستا چندین برابر افزایش می یابد. تا اواسط و یا حتی اواخر تابستان بهار هنوزدر این روستا به چشم می خورد. رودخانه‌ها همچنان جاری و پرآب هستند و طراوت و سرسبزی همچنان در این روستا وجود دارد.

روستای لزور به دلیل موقعیت خاص جغرافیایی و جاذبه‌های ممتاز و متنوع گردشگری همیشه به‌عنوان یکی از قطب‌های گردشگری شهرستان فیروزکوه بوده و موردتوجه واقع شده است.
لزور از طرف شمال با روستاهای نشل و برزنه از توابع شهرستان بابل هم‌مرز است. این روستا از قدیم‌الایام دارالمؤمنین بوده و هست.

ارتفاع روستای لزور حدود ۲ هزار و ۴۰۰ متر از سطح آزاد دریا است. زبان اصلی و بومی مردمان این روستا گویش لزوری است که از گویش‌های مازندرانی (طبری)است و جزء دسته زبان‌های شمال ایران به شمار می آید.

لزور دارای محله‌های قدیمی به نام‌های: اوپه، شجاع خیل، کشک ریز، کلاً چپن و … هست و اکثریت نام‌های فامیل روستا اسفندیار، شجاع و موسوی هستند. مردم روستای لزور از طریق کشاورزی و دامداری امرارمعاش می‌کنند.
محصولات عمده آن سیب‌زمینی، گندم و جو بوده و یونجه، اسپرس و شبدر عمده‌ترین محصولات علوفه‌ای روستا محسوب می شود انواع سیب‌درختی، گیلاس، آلبالو و گلابی نیز از محصولات میوه‌ای لزور هستند. منبع اصلی آبیاری کشاورزی روستا، رودخانه فرح رود و چشمه‌های معجز و کهریز هستند.