میرزا محمود طباطبایی ملقب به شیخ‌الاسلام در سال۱۲۰۴ هجری‌شمسی در تبریز متولد شد. تحصیلات مقدماتی خود را از مکتب‌خانه شروع کرد و مدتی بعد برای فراگیری مقدمات و سطوح علوم دینی از محضر اساتید حوزه علمیه تبریز بهره جست.
وی در سن ۲۵ سالگی راهی نجف‌اشرف شد و در محضر علمای بزرگ عصر تلمذ نمود و پس از ۱۲ سال اقامت و اخذ درجه اجتهاد به تبریز بازگشت و به وعظ، خطابه، ارشاد، تدریس، تحقیق و تألیف پرداخت و در مدت زمان کوتاهی مبدل به یکی از علمای طراز اول عصر شد.
شیخ‌الاسلام در فنون مختلفی همچون طب، ریاضی، لغت، شعر و ادب صاحب نظر بود و چون از سنین جوانی مشغول نوشتن شده بود، آثار ارزشمندی از خود به جا گذاشت.
از مهم‌ترین آثار طباطبایی می‌توان به آثار زیر اشاره کرد:
کاشفه الکشاف، مفتاح البسمله، المتهل الصافی، مواقع النجوم، تمییز الصحیح من الجریح فی التعادل و الترجیح، حاشیه مجمع البحرین، حقایق القوانین، و دکه القضاء فی مسائل الشهاده و القضاء.
این فقیه عالیقدر سرانجام در ذی الحجه سال ۱۳۱۰ هجری قمری برای انجام مناسک حج به مکه مکرمه مشرف شد. بعد از آن در ذی الحجه همان سال برابر با تیرماه ۱۲۷۲هجری شمسی، دار فانی را وداع گفت.
پیکر پاک ایشان در قبرستان “معلی” و در جوار قبور مطهر حضرت ابیطالب(ع) و حضرت خدیجه کبری(س) به خاک سپرده شد.
