تبریز در سالیان دور به واسطه اهمیت تجاری و سیاسی خود، دارای برج و بارو در اطراف شهر و هشت دروازه جهت عبور و مرور مسافران و کاروان‌ها بوده است. محدوده‌ای از شهر که در داخل بارو و دروازه های شهر قرار داشته اکنون بخشی از منطقه تاریخی تبریز است، از باروی شهر اثری باقی نمانده است و تنها دروازه های خیابان و باغمیشه امروزه پابرجا هستند. دروازه ها به واسطه کنترل عبور و مرور و برقراری امنیت اهمیت داشته‌اند. شهربانی تبریز که در یکی از تیمچه‌های بازار تبریز مستقر بوده، وظیفه کنترل دروازه های شهر را به عهده داشته است. دروازههای هشتگانه تبریز همه روزه با طلوع آفتاب با صدای کره‌نی(نوعی ساز بادی جهت اعلام عمومی) باز شده و با صدای کره‌نی در هنگام غروب آفتاب بسته می‌شده است. وجه تسمیه تیمچه کره‌نی خانه که امروز محل فروش میوه و سبزیجات است، به دلیل نواخته شدن ساز کره‌نی در این محل در زمان وجود دروازه های تبریز بوده‌است. در کنار دروازههای شهر امکانات رفاهی جهت استفاده کاروان‌ها و مسافران تعبیه شده بود، از این بناها که شامل استراحتگاه‌ها، کاروانسراها و حمام‌ها بودند امروزه تعداد کمی باقی مانده، که حمام نوبر از جمله این بناهاست. هر یک از این دروازه‌ها به نام محله‌ای که در آن بنا شده بودند نام‌گذاری شدند به جز درب استانبول، اسامی دوازه‌های تاریخی تبریز به شرح زیر است:
«درب خیابان» به سوی شرق،
«درب باغمیشه» که آن را درب اعلی می‌گفتند به سوی شمال شرق،
«درب شتربان» به سوی شمال،
«درب سرخاب» به سوی شمال شرقی،
«درب اسلامبول» به سوی شمال غربی،
«درب سرد» (سردرود) به سوی مغرب که آن را «درب گجیل» نیز می‌گویند،
«درب مهادمهین» به سوی جنوب غربی (قالاقاپیسی)
«درب نوبر» به سوی جنوب
امروزه بخش‌هایی از درب باغمیشه و خیابان پربرجاست. درب نوبر، درب استانبول، درب گجیل و درب سرخاب به همت اداره میراث فرهنگی و شهرداری بر اساس نقاشی‌های باقی مانده از درب‌های تاریخی تبریز بازسازی شده است. درب نوبر در نزدیکی میدان و عمارت ساعت و در ورودی پیاده راه تربیت به تازگی توسط شهرداری تبریز بازسازی شده و جاذبه‌ای منحصر به‌فرد در قلب بافت تاریخی تبریز است و به واسطه سهولت دسترسی گزینه‌ای مناسب جهت بازدید و آشنایی با معماری دروازههای تاریخی تبریز است.
