مسجد جمعه یا مسجد جامع نطنز  شامل مجموعه‌ای از چندین بنا است که دوره الجایتو خدابنده و پسرش ابوسعید بهادرخان در شهرستان نطنز در استان اصفهان ساخته شده است.

این مسجد در دوره های مختلف بازسازی و گسترش یافته است. به سبب این ساخت و ساز های مداوم معماری این مسجد موزه ای از معماری های دوره های مختلف می باشد. این مجموعه شامل قسمت های زیر می باشد:

مسجدی ساخته شده بین سالهای ۷۰۴ تا ۷۰۹  هجری که آندره گدار معمار و باستان شناس فرانسوی درباره مسجد جمعه نطنز می‌نویسد: “مسجد که نسبتاً از خرابی محفوظ مانده مرکب است از یک شبستان هشت ضلعی گنبددار مشرف برصحنی که چهار ایوان دارد. اضلاع صحن را دهلیزها و نمازخانه‌های مختلف به هم متصل می‌سازد. این مسجد از سمت شمال و مشرق و جنوب محدود است به کوچه باریکی که چون به مدخل بزرگ مسجد و مقابل مناره و درگاه خانقاه می‌رسد، وسعت یافته مبدل به میدان کوچکی می‌شود. در سمت غرب ویرانه خانقاه دیده می‌شود، مسجد ۳ مدخل دارد، یک مدخل جنوبی و دو مدخل شمالی، مدخل‌های سمت شمال همسطح حیاط هستند، ولی مدخل جنوبی دهلیزی است که با ۱۲ پله بلند به کف راهرو مسجد می‌رسد…” از مکان حایز اهمیت و دیدنی مسجد نطنز، پله های ورودی به قنات زیر بنای ساخته شده از آجر و ملات کج می باشد که در میان صحن قرار دارد. چندین کتیبه و سنگ نبشته درجای جای مسجدنام سازندگان، مرمت کنندگان ، بانیان و تاریخ های مختلف آنها را می توان دید.

بقعه شیخ عبدالصمد  که در سال ۷۰۷ هجری همجوار با مسجد با زاویه ده درجه چنان ساخته شده گویی بخشی از مسجد است. بر لوح سنگی روی قبر شیخ چنین نوشته شده است: “هذا الغفور الرحیم الرحمن اللهم صل علی النبی و الولی و الحسن و الحسین و العباد و الباقر و الصادق و الجعفر و الکاظم الموسی و الرضا و التقی و النقی و العسگری و الحجته القائم محمدالمهدی الغازی صاحب الزمان(عج)”. قسمتی از محراب این مرقد در موزه ویکتوریا و آلبرت لندن نگه داری می شود و بخشی از محراب آن در اواخر قرن گذشته به سرقت رفته است.

و در نهایت دو بخش دیگ نیز در این مسجد وجود دارد که یکی  ایوان جلوخان خانقاه ساخته شده در سال ۷۱۶ و ۸۱۷ هجری و مناره که تاریخ پایان بنای آن سال ۷۲۵ هجری نوشته شده‌است می باشد.

آتشکده ای  معروف به چهار تاقی نطنز نیز در نزدیکی مسجد جامع وجود دارد که معماری آن به دوران ساسانی باز می گردد.