سید محمدحسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار شاعر ایرانی اهل آذربایجان بود که به زبان‌های ترکی آذربایجانی و فارسی شعر سروده است. وی در سال ۱۲۸۵ خورشیدی در روستایی به نام خشکناب نزدیک شهر تبریز متولد شد. نام شهریار با تبریز و نام تبریز با شهریار چنان پیوند خورده و یکی شده است که این چنین پیوندی در هیچ جای جهان یافت نمی‌شود. شهریار که فاتح دل‌های همه‌ی آشنایان با زبان و فرهنگ ایرانی است اگر چه سال‌هاست که در مقبره‌الشعرا که گویی تکه‌ای از بهشت است آرام خفته است، اما هنوز زنده‌تر از زندگان، به هزار زبان، راز دل آدمیان را وا می‌گوید،
مهم‌ترین اثر او که منظومه «حیدربابایه سلام» است به بیش از ۸۰ زبان زنده دنیا ترجمه شده است. شهریار در سرودن انواع گونه‌های شعر فارسی مانند قصیده، مثنوی، غزل، قطعه، رباعی و شعر نیمایی تبحر داشته‌است, اما بیشتر از دیگر گونه‌ها در غزل شهره بود. این شاعر بلندآوازه در ۲۷ شهریور ۱۳۶۷ در یکی از بیمارستان‌های تهران دار فانی را وداع گفت و بنا به وصیتش در مقبره‌الشعرای تبریز به خاک سپرده شد. در تقویم ایران روز فوت این شاعر بزرگ را «روز شعر و ادب فارسی» نام‌گذاری کرده‌اند.
