آرامگاه شیخ ابوالحسن خرقانی در ۲۴ کیلومتری شاهرود از شهرستان‌های استان سمنان در تپه‌ای در شمال روستای خرقان قرار دارد.
ابوالحسن علی خرقانی(زادهٔ ۳۵۲-درگذشتهٔ ۴۲۵ق) عارف و صوفی نام‌دار ایرانی بوده‌است. وی از انگشت شمار پیرانی است که پیرو حکمت خسروانی و پاسدار فرهنگ ایران بود.
گ
او هر چند خود و خلق را در خالق محو می‌دید اما در سلوک خویش از هر فرصتی برای شکستن دیوارهای تفرقه قوم گرایی و هرنوع برتری انسانی بر انسان دیگر استفاده کرده‌است و طریق وصول به خالق را خدمت به خلق معرفی کرده‌است. زیبایی مکتب شیخ در این است که انسان‌ها را می‌بیند و خدمت می‌کند اما برای آنها در برابر حق تعالی موضوعیتی قایل نیست بلکه چون به وحدت خالق و مخلوق معتقد است، و خدمت به خدا و برتر از عبادات ظاهری می‌شناسد.
اوج انسان دوستی خرقانی شعاری است که گویند در خانقاه شیخ نوشته بود:
هر که در این سرا درآید نانش دهید و از ایمانش مپرسید چه آنکس که به درگاه باریتعالی به جان ارزد البته بر خوان بوالحسن به نان ارزد
در نوشته‌های منسوب به شیخ ابوالحسن خرقانی خواهیم دید که نتیجه فرهنگ خاص عرفان ایشان چگونه به خدامداری می‌رسد.
ساختمان آرامگاه چندان امتیازی ندارد و بنای آن از آجر است و گویا در چند سال اخیر بنا شده است. روی قبر شیخ یک قطعه سنگ مرمر است که اشعاری بر آن حک شده است. در جوار این آرامگاه مسجدی بوده که مطابق نوشته برخی از مؤلفین دارای گنبدی مخروطی شکل و آراسته به کاشی‌های زیبا بوده است. در حال حاضر از مسجد و گنبد یاد شده فقط محراب آن باقی مانده که بر خلاف مسجدهای دیگر این نواحی رو به باختر است. محراب مذکور داری گچ‌بری‌های زیبا و استادانه می‌باشد.
چندی قبل از طرف اداره کل باستان‌شناسی در اطراف محراب نام برده و بر پایه آن مسجدی بنا گردید است که اکنون نیایشگاه زائرین ابوالحسن خرقانی و مورد استفاده آنها در موقع توقف در آن مکان می‌باشد.
