پل قطور به عنوان بزرگترین پل هوایی ریلی خاورمیانه، در مسیر راه آهن ایران و ترکیه در شهر قطور از توابع شهرستان خوی قرار دارد. این پل با طبیعت بکر و زیبای خود سر ساله گردشگران زیادی را برای بازدید به خود جذب می کند.
پل قطور در سال ۱۳۴۷ توسط دو شرکت ایرانی و اتریشی، پی ریزی و پایه‌های بتونی آن اجرا و اسکلت فلزی و شاسی آن توسط آمریکایی‌ها انجام گرفت. ساخت پل قطور در سال ۱۳۴۹ (۱۹۷۰ میلادی) به پایان رسید. این پل از نوع زیر قوسی است و تا مدت‌ها بزرگترین دهانه قوسی را در بین پل‌های ایران داشت. همچنین این پل در زمان جنگ ایران و عراق مورد اصابت راکتهای عراقی قرار گرفت. اما خوشبختانه راکتهای عراقی با خود پل اصابت نکردند و به اطراف پل برخورد کردند. گفته شده که مهندس سازنده این پل یک زن آلمانی است.
طول پل قطور ۴۴۸ متر، طول ارک فلزی پل ۲۲۳ متر و ارتفاع آن از سطح رودخانه قطور ۱۱۸٫۲۸ متر بوده و دارای ۱۰ عدد پایه بتونی مسلح است که ۶ عدد از این پایه‌ها به طرف خوی و ۴ عدد از پایه‌های بتونی به سمت رازی می‌باشد و در مجموع دارای ۸ دهنه که به صورت اکس به اکس در امتداد هم گسترش یافته‌اند.
رنگ این پل فلزی در گذشته به رنگ قرمز بود و در زمان جنگ ایران و عراق جهت استتار از حمله هوائی عراق، به رنگ خاکی رنگ آمیزی شده است.
عراق در زمان هشت سال جنگ تحمیلی، به اهمیت استراتزیک این پل به عنوان پل ریلی ایران و اروپا پی برده بود، در نتیجه اقدام به ۹ حمله هوایی و ۶ دفعه بمباران این پل کرد که آسیب‌های زیادی بر پایه های فلزی و شاسی ها و پایه های بتنی آن در این حمله ها وارد شده و چندین شهید در این حملات تقدیم اسلام و انقلاب شد.
پس از اتمام جنگ تحمیلی، خسارات وارده بر این پل که ۳۰ دردصد برآورد شده بود، توسط مهندسان ایرانی آغاز شد و در اردیبشهت ۱۳۷۴ مرمت کامل شد.
پل قطور در دره باصفا و بر روی رودخانه قطور قرار گرفته است و راه آهن ترانزیتی ایران به اروپا، از روی آن می گذرد.
این پل از پل های زیبا و منحصر به فرد خاورمیانه است و با اینکه از ساختمان آن بیش از ۴۰ سال نمی گذرد و از پل های جدید الاحداث است، ولی به سبب عظمت و شکوه خود و قرار گرفتن در دره زیبا و خوش آب و هوای قطور قابل توجه بوده، و روزانه به ویژه در ایام نوروز و روزهای تعطیلی گردشگران زیادی را به سوی خود جلب می کند.
