دریاچه اوان در نیمه شمالی الموت، در دامنه کوه خشچال، در فاصله ۷۵ کیلومتری قزوین و در میان چهار روستای اوان، وربن، زواردشت و زرآباد شهر قزوین قرار دارد. تنها از آب چشمه‌های زیرزمینی موجود در بستر دریاچه تغذیه می‌شود و بخش ناچیزی از آن هنگام بارندگی تامین می‌شود اما به صورت سطحی و کم. غلیان دایمی آن باعث صافی و زلالی آب دریاچه شده‌است. عمیق‌ترین بخش آن به عمق ۵٫۷ متر می‌باشد.
دریاچه اوان ۸۹اُمین اثر طبیعی است که توسط سازمان میراث فرهنگی در ۲۰ بهمن ۱۳۸۹ در فهرست میراث طبیعی ایران قرار گرفت.
بستر دریاچه مملو از لجن و رسوبات ته‌نشین شده می‌باشد که حالت چسبندگی بسیاری دارد. از سرریز آب دریاچه نیز رود کوچکی تشکیل می‌شود که آب آن مورد استفاده کشاورزان روستاهای کوشک و آیین است. در تابستان این دریاچه محل ماهی‌گیری، آب‌تنی و قایق‌رانی و در پاییز، مأمن پرندگان مهاجر مانند قو، غاز، مرغابی و در زمستان با توجه به برودت هوا و یخ زدن سطح آن قابل اسکی سواری است.
انواع ماهی‌هایی که در این دریاچه ساکن می‌باشند عبارتند از:
- قزل‌آلای رنگین‌کمان
- کپور
- اردک ماهی
غیر از گونه‌های درختی دست‌کاشت نظیر بید، چنار، تبریزی، سیب، آلبالو، گیلاس، سنجد، فندق و گردو، گیاهان علفی مانند گون، کنگر، شیرین‌بیان و گونه‌های مختلف دیگر از خانواده گرامینه و لگومینیوزه هم در حوزه آبخیز اوان وجود دارند. از گیاهان داخل دریاچه هم می‌توان به نی‌بن در آب و گیاهان غوطه ور خوشاب و چنگال آبی اشاره کرد که محیط مناسبی را برای پرورش ماهیانی چون اردک ماهی به وجود می‌آورند.
برای رفتن به دریاچه، ابتدا از تهران به سمت قزوین حرکت می کنید؛ حدود ۱۵۰ کیلومتری در سمتراست، جاده ای به سمت الموت می رود که تابلوی بزرگ و مشخصی دارد. بعد ازآن به رزجرد (۲۴ کیلومتر)، رجایی دشت (۳۲ کیلومر) و سپس دو راهی دیکین که سمت چپ جاده است وبالاخره ۹ کیلومتر بعد اوان رو به روی شماست!امکانات راهی دریاچه: در کنار دریاچه امکانات چندانی وجود ندارد؛ تنها یک مغازه کوچک و سرویس بهداشتی نامناسب و تخت هایی برای نشستن و صرف چای.بهتر است ناهار و شام رابا خودتان ببرید. به تازگی توسط پروژه های بین المللی SGP تولید و فروش نان محلی در آنجا راه اندازی شده که تنها سوغات این منطقه محسوب می شود.
