ایشتار نام یکی از الهه‌های آشوری است. ایشتار (عشتار) همتای اینانای سومری‌ها و مرتبط با الهه سامیان شمال غربی یعنی الهه عشتروت است. آنونیت، آستارته و آتارسامَین نام‌های دیگری برای ایشتار هستند. در اسطوره‌ها او را ایزدبانوی نشاط عشق می‌دانند.

در روزگار باستان، ایشتار هر بهار مورد تجلیل قرار می‌گرفت؛ الهه‌ای که احیاکننده طبیعت بود و فراوانی و حاصلخیزی را برای آدمیان به ارمغان می‌آورد. در آن دوران، سال نو باستانی برابر با اول آوریل یا سیزدهم فروردین‌ماه بود که به افتخار پیوند مقدس ایشتار با تموز جشن گرفته می‌شد. از او در هنگام درو در پاییز و نیز ابتدای زمستان (یلدا یا جشن کریسمس) مورد تجلیل قرار می‌گرفت که زمانی نمادین برای اندوه ایشتار در سوگ همسرش تموز بشمار می‌آمد که در دنیای زیرزمینی به اسارت گرفته شده بود. ایشتار همیشه‌ بهارهایی همچون شمشاد و کاج و سرو را به نشانه‌ی حیات و عشق جاودانش به تموز آفرید.

از اصلی‌ترین پیشکشی‌هایی که به او تقدیم می‌شد، آب، شراب و روغن بود. مردمان باستان هرچیزی را از او درخواست می‌کردند. مردها بیشتر قوّه مردانگی، شکار، حاصخیزی و نیروی جنسی، و زنان نیز اکثرا نیروی زنانگی، آزادی و خشنودی جنسی، چندقلوزایی، شادی، شور و شفای مقدس جنسی را از او مسألت می‌کردند. از او برای نیرو، انتظام، هماهنگی، خرد، تهوّر، پشتیبانی، قدرت، پیروزی، زیرکی، شجاعت، مقابله با دشمنان، گریز از خطرات، هدایت و باران نیز طلب یاری می‌شد.

ایشتار سلاح به دست، موزه لور فرانسه