آلانق یکی از روستاهای آذربایجان شرقی بوده و در شهرستان بستان‌آباد بخش مرکزی دهستان قوری گل واقع شده.
این روستا از جاده تهران – تبریز حدود ۲۰ کیلومتر فاصله دارد. از جمله روستاهای مجاور می‌توان به الوار(علی آباد)،کر، ترکداری، خیره مسجد و زین کش(خالی از سکنه) اشاره کرد. از نظر جغرافیایی در موقعیت کوهستانی قرار گرفته و آب و هوای فصل تابستان آن بسیار مطبوع و دلنشین و زمستان بسیار سرد و طاقت فرسایی دارد. این روستا در کنار یک رودخانه قرار گرفته که سرچشمه آن کوههای شیبلی (تکالتی) می‌باشد و در نهایت به رودخانه آجی چای(تلخه رود) متصل می‌شود. روستای آلانق دارای زمین‌های بسیار حاصل خیزی است که در صورت فراوانی آب از لحاظ کشاورزی بسیار پررونق خواهد بود. به دلیل داشتن مراتع فراوان دامداری رونق بسیار زیادی دارد.
گفته شده که از آن‌جا که این مکان، مکانی بزرگ و وسیع و خورشیدگیری بوده که در اصطلاح به چنین مکانی آران می‌گویند. به همین دلیل به این مکان در زبان تاتی “آرانگ” گفته می‌شده که با گذشت زمان به کلمه “آلانق”(Alanaq) تبدیل شده است.
از امکانات رفاهی این روستا می‌توان از از گاز شهری، تلفن، برق و جاده آسفالتی نام برد که با وجود این موارد باز با مشکلات زیادی همراه است که مهمترین آنها کمبود شدید آب در این روستا می‌باشد.
از محصولات اصلی کشاورزی روستای آلانق: گندم، جو و نیز علوفه دامی و … می‌توان اشاره کرد. یکی دیگر از منابع درآمد ساکنین آلانق قالی بافی می‌باشد. از نقاط دیدنی این روستا زیارت گاه یکی از نوادگان امام حسن مجتبی(امامزاده عبدا…) می‌باشد که در بالای کوهی مشرف بر روستا(جنوب) واقع شده است.
از نقاط دیدنی این روستا زیارت گاه یکی از نوادگان حسن بن علی (امامزاده عبدالله) می‌باشد که در بالای کوهی مشرف بر روستا (جنوب) واقع شده‌است. امام زاده عبدالله از نوادگان امام موسی کاظم (ع) بوده و بارگاه شریف وی جزو بقاع متبرکه مورد تایید و ثبت شده در اداره اوقاف و امور خیریه است و سالانه در نیمه شعبان مراسم باشکوهی در این بقعه برگزار می شود.
مسجد روستای آلانق متعلق به دوره ی قاجاریه که به شماره ی ۱۷۵۰۱ درسال ۱۳۸۵ در آثار ملی ثبت شده بود، اکنون به ویرانه ای تبدیل شده.
یکی از آثار ملی که از نشانه های تاریخ و گذشته ی روستا و تنها اثر ثبتی در آثار ملی بود، بدون هیچ توجهی نه از طرف مردم روستا و نه از طرف سازمان میراث فرهنگی، اکنون به یک ویرانه تبدیل شده و کتیبه ها و نقوشی که بر دیواره های آن وجود داشتند همگی به یغما رفته و جز زمینی خالی از آن چیزی نمانده.
