ماه رمضان ماه برکت الهی است ماهی که در آن سفره نعمات برای همه از جمله صنعتگران گردشگری گشوده است ولی متاسفانه به دلیل عدم توجه و برنامه ریزی مناسب متولیان این صنعت بخصوص فعالان گردشگری مذهبی ، کشور اسلامی ما ایران با وجود توان بالقوه مهمان پذیری در این ایام از این سفره گسترده بی بهره می ماند.
کشور هایی مانند مصر و ترکیه ایام ماه مبارک را فرصتی مناسب برای معرفی جنبه های اسلامی و معنوی فرهنگ و کشور خود یافته اند و سرمایه گذاری فراوانی در این راه انجام داده اند و در قبال این توجه و سرمایه گذاری توانسته اند گردشگران مسلمان و غیر مسلمان طالب آشنایی با فرهنگ اسلامی را متوجه خود سازند.
ایران اسلامی تاریخی پیوسته با دین و دین داری دارد که نشانه های آن در تاریخ قبل و بعد از اسلام و در تاریخ و فرهنگ کاملا مشهود است. روزه داری یکتاپرستان ایران باستان در کتاب های بسیاری مورد اشاره قرار گرفته است. آوا های مخصوص روزه داری و رمضان که به گوش بسیاری آشناست ولی به فراموشی سپرده شده است. آیین سفره های افطاری ، غذا های مخصوص افطار ، نذری و تکریم روزه داران ، جشن میهمانی خدا و عزای امیر مومنان و … همه و همه می تواند سرفصل های مطالعه پتانسیل های کشور برای جلب گردشگر و برگزاری فستیوال های رمضان باشد.
در کنار بررسی این پتانسیل ها باید در نظر گرفت یکی از عوامل کاهش گردشگری در این ماه نبود قوانین مشخص و کد های اخلاقی ماه روزه داری برای گردشگران می باشد. عدم وجود منبعی کامل از قوانین و باید ها و نباید ها برای گردشگران نگران ، جهت رجوع به آن برای عدم لطمه به خود و جامعه میزبان سبب شده برخی از گردشگران ایران را از لیست سفر در این ماه کنار بگذارند. بررسی قوانین ، تدوین و ارائه قوانین به صورت واضح و روشن می تواند قدمی مثبت در این راه باشد.
فعالین بخش گردشگری مذهبی بایستی با در نظر گرفتن سیاست های افزایش گردشگران و توسعه صنعت گردشگری این پتانسیل فراموش شده را احیا کرده و کشور را وارد چرخه گردشگری مذهبی جهانی کنند.
سانلی اشراقی
