زندگی در کلبه های یخی

از عجایب این جهان است که با وجود این همه خشکی و مکان های گرمسیر، عده ای از برف و یخ خانه می سازند و درون آن زندگی می کنند.

اسکیموها مردمانی سخت کوش هستند که در سرزمین های قطبی (قطب شمال) گرینلند ، آمریکای شمالی و شمال شرقی آسیا زندگی می کنند.بزرگترین محل زندگی اسکیموها منطقه آلاسکا است. آنان چشمانی کشیده ، صورتی پهن و اندامی کوتاه و پهن با دست و پایی کوتاه تر از معمول دارند. چنین اندامی به آنها کمک می کند تا در شرایط سرد و سخت آب و هوایی قطب شمال گرم بمانند. اسکیموها روی قایق های پارویی از جنس پوست ، و کرجی هایی به نام کایاک سوار می شوند واز سگ های قطبی برای کشیدن سورتمه استفاده می کنند.

اسکیموها چگونه زندگی می کنند؟

اسکیموها به دلیل نزدیک بودن به دریا و اقیانوس، سرمای بیش از حدو نتابیدن آفتاب به طور کامل، زندگی متفاوتی را نسبت به سایر مردم دارا می‌باشند. . آنان ابزار و وسایل زندگیشان را از استخوانهای بدن حیوانات شکار شده درست می‌کنند. مهمتریناختراع اسکیموها ، خانه است ، خانه ای که مناسب شرایط قطبی است ، این خانه به هر صورتی که ساخته شده باشد ، باید چنان گرم باشد که مردمی را که درون آن غذا می خورند یا می خوابند و در حال حرکت نیستند از خطر یخ زدن مصون نگاه دارد. برای آنکه ساکنان خانه دچار خفگی نشوند و چراغ ها خاموش نشود باید تهویه هوا صورت بگیرد. این خانه باید به حد کافی گرم باشد ، اما در عین حال گرمای آن نباید از حد معینی تجاوز کند ، در غیر این صورت خانه آب می شود. به علت کمبود شدید سوخت ،‌ خانه را باید طوری ساخت که بشود از حداقل سوخت ، حداکثر استفاده را کرد. برای اسکیموها که در خانه های برفی زندگی می کنند فواصل بین دو فصل از سخت ترین ایام سال است. این حادثه دوبار در سال روی می دهد. یک بار در بهار که سقف برفی خانه ها شروع به آب شدن می کند اما هنوز هوا آنقدر گرم نیست که بتوانند به چادر تابستانی نقل مکان کنند ، و یک بار در پاییز که هوا بسیار سرد است اما هنوز برف کافی بر زمین ننشسته است که بشود آن را به قطعات بزرگ برید و برای ساختن خانه به کار زد. اغلب در ساختن خانه دو مرد باهم کار می کنند. یکی بیرون می ایستد و برف را قطعه قطعه می برد ، و دیگری داخل می ماند و قطعه های برف را به شکل حلزون روی هم می چیند تا بالاخره آخرین قطعه را روی سقف گنبدی آن می گذارد و خودش کاملا درون خانه محبوس می ماند. وی سپس راهی از دل برف می برد و بیرون می آید. بعد راهروی تونل مانند برای آن درست می کند تا جلوی باد را بگیرد. این راهرو نسبت به مدخل داخلی خانه تا حدودی سراشیب است ، به طوری که هوای گرم تر ، داخل می ماند و بیرون نمی رود. توی راهرو انبارهایی درست می کنند که بر حسب کاربرد آنها درشان به طرف داخل یا خارج باز می شود. گاهی خانه های کنارهم ، راهروهایی به داخل هم باز می کنند تا بی آنکه نیازی به رفتن در فضای باز باشد بتوانند به دیدار هم بروند.