فرهنگ در دو گروه کلی سنتی و مدرن از دید گردشگری دارای چشم انداز های متفاوتی است . با دید سنتی یا کلاسیک ، گردشگری بیشتر به جلوه های سنتی فرهنگ و جامعه توجه دارد . فرهنگ سنتی در بطن جامعه زاده شده و بنیان های زندگی اجتماعی را شکل می دهد و از نسلی به نسل دیگر به میراث نهاده می شود . فرهنگ سنتی که امروزه ما وارث آن هستیم و سبب ایجاد حس نوستالژی در جوامع می گردد ، همواره مورد توجه گردشگران قرار داشته است . گردشگران به مکان های که نشان از فرهنگ سنتی و اصالت مادی و معنوی دارند جلب می گردند و خواهان تجربه گذشته در جای جای نواحی هستند که سنت همچنان در رگ های آن جاری است .
تاثیرات فرهنگی و اجتماعی پذیرش گردشگران در یک منطقه ، نحوه تعامل فرهنگ جوامع محلی با گردشگران که به شکل آداب و رسوم و سنت ها رخ می نماید و ایجاد یک تجربه گردشگری برای گردشگران از این جوامع از جمله مسایل قابل تامل در گردشگری می باشد .
پذیرش گردشگر از سوی میزبان با سه دیدگاه مورد بررسی قرار می گیرد . دیدگاه نخست پیامدهای اجتماعی مثبت و منفی گردشگری در جامعه را به تصویر می کشد . دومین دیدگاه با نگرشی کارکردی ، نتایج مستقیم گردشگری از جمله عناصری مانند اخلاق ، زبان و حتی بهداشت را مورد بررسی قرار می دهد . سومین دیدگاه تاثیرات فرهنگی نفوذ گردشگران در بازنگری مهارت ها و رسوم سنتی از قبیل صنایع دستی و آثار باستانی را مورد بررسی قرار می دهد .
گردشگری امری دو سویه می باشد که همزمان سبب تعامل و تبادل در دو سو می گردد . انسان هایی با انگیزه های متفاوت که نیازها و آرزوهای آن ها برگرفته از فرهنگشان می باشد مرتبط می گردند . اینجاست که توسعه گردشگری به عنوان یک پدیده فرهنگی موجب ایجاد فرصت کافی برای تبادل فرهنگی بین گردشگر و جامعه میزبان شده و درک متقابل از فرهنگ یکدیگر و احترام بیشتر را به همراه خواهد داشت . فرهنگ نه به عنوان نقطه تقابل بلکه به عنوان نظام نمادهای یک جامعه تفسیر می گردد که جامعه می آفریند و به کار می برد تا خود را سامان دهد و به واسطه انطباق و سازگاری با محیط و کنش متقابل با دیگران تحرک یابد . با چنین تفسیری از فرهنگ کنش متقابل و رفتارها قاعده مند می گردد .
سانلی اشراقی
