مجتمع گردشگری باری ، مجموعه‌ای اقامتی، درمانی، ورزشی، گردشگری، پذیرایی و فرهنگی است که در ساحل زیبا و کم‌نظیر دریاچه ارومیه، دومین دریاچه بزرگ نمک جهان، بنا نهاده شده است. این مجتمع در ۴۰ کیلومتری جاده سلماس- ارومیه قرار دارد و از نظر آب و هوایی و مناظر طبیعی در یکی از بی‌بدیل‌ترین مناطق جغرافیایی کشور قرار گرفته است.
مجتمع گردشگری باری در زمینی به مساحت یکصد هکتار واقع گردیده است که در ساحل زیبا و کم‌نظیر دریاچه‌ی ارومیه، دومین دریاچه بزرگ نمک جهان، بنا نهاده شده است.
واقع‌شدن در ساحل دریاچه ارومیه، که خود گنجینه طبیعی پرارزش و بی‌نظیری از خواص شگفت‌انگیز درمانی و زیست‌محیطی است و بهره‌گیری شایسته از امکانات طبیعی آن از اصلی‌ترین دلایل ایجاد مجتمع باری بوده، از اهمیت به‌سزایی برخوردار است. احیای ارزش‌های سنتی منطقه در به‌کارگیری پدیده‌های طبیعی برای سلامت و تندرستی و همچنین ایجاد مجموعه‌ای منطبق بر استانداردهای جهانی و فراهم‌کردن فضایی مناسب و شایسته برای گردشگران داخلی و خارجی از دیگر اهداف ایجاد و احداث این مجموعه است.
امکانات رفاهی مجتمع گردشگری باری عبارت است از :
- هتل۵ستاره دنیز و ۱۰۰ واحد سوئیت های آپارتمانی و ویلایی
- سالن همایش ۸۰۰ نفره با تجهیزات کامل سمعی و بصری
- رستوران ها و کافی شاپ های متعدد
- استخر آب شور و شیرین
- اسب سواری
- قایقرانی و ورزش های آبی
- پلاژهای اختصاصی
- تیراندازی (اسکیت تراپ)
- حیات وحش
- مرکز آب درمانی و لجن درمانی و…
امکانات رایگان برای مهمانان اقامتی:
- ترانسفر رفت و برگشت فرودگاه ارومیه
- صبحانه
- مجموعه استخر، سونا و جکوزی
امکانات فرهنگی:
- مرکزتجمع ساحلی
- سالن سمینار۴۰۰نفره
- سینمای سرپوشیده
- سینماوآمفی تئاترروباز
امکانات پذیرایی:
- رستوران دنیز
- رستوران سنتی باربد
- رستوران شناور بر روی دریاچه
- کلبه پیتزاوساندویچ
- کافی شاپ های متعدد
امکانات گردشی:
این مجموعه به منظورآشنایی گردشگران باجاذبه های طبیعی و آثار باستانی منطقه تورهای یک روزه زیر را برگزار می نماید:
- گشت جزایر دریاچه ارومیه
- غارسهولان و سدمهاباد
- تورارومیه.
روستای باری:
باری، روستایی از توابع بخش انزل و در شهرستان ارومیه استان آذربایجان غربی ایران است.
این روستا در دهستان انزل شمالی قرار داشته و بر اساس سرشماری سال ۱۳۸۵ جمعیت آن ۱۶۸ نفر (۵۳ خانوار) و در حال حاضر به دلیل برخی سیاست های غلط اهالی روستا در حال ترک روستا هستند. به گونه ای که در سال ۷۰ جمعیت روستا بالای ۷۰۰ نفر و ۱۲۰خانوار بوده است. از جمله این عوامل نبود اب و خشک سالی، تیراندازی و جلوگیری از کشت و دامداری توسط تیپ ۴۱نیروی زمینی ارتش که به زور خواهان زمین های این روستاست که گردشگری این روستا را تا حدود زیاد تحت تاثیر گذاشته است.
