این مهرگواهینامه ای است که ازطرف دفاتر منطقه ای یونسکو به موضوعات صنایع دستی اصیل وباکیفیت هنرمندان و صنعتگران اعطاء می شود هدف از ارائه ی این مهر حفظ ،احیا،وتداوم فعالیت حرفه ها و ارزشهای بومی وسنتی تعریف شده است. آثار کسانی که موفق به دریافت مهر اصالت یونسکو می شوند با اسم و امضای هنرمند درجهان شناخته می شود.
شرایط دریافت مهراصالت یونسکو:
آثاری که در داوری یونسکو موفق به در یافت مهر اصالت می شوند که مزایای اصالت (نشان دهنده ی هویت فرهنگی و ملی هنرهای سنتی کشور)،خلاقیت (طرح ،روش تولید ومواداولیه)، قابلیت بازیافت (ازموادائلیه طبیعی تهیه شده باشد)، قابلیت عرضه در بازار بین المللی ، قیمت مناسب، رعایت حقوق انسانی ، عدالت محوری و استاندارد مکان تولید ، برتری و مزیت براساس معیارهای تکنیکی و مواد به کاررفته ،قابلیت تولید به مقدار زیاد ،کیفیت ،کاربرد در زندگی ونوآوری محصول را داشته باشد.
مقررات و واجدین شرایط:
- این نشان هردوسال یک بار اعطا می شود .
- محصولاتی که ماهیت هنری محض دارند قابل قبول نخواهندبود.
- شرکت برای تولیدکنندگان افرادی صنایع دستی ،گروه های اجتماعی ،شرکتها و طراحان و دیگر سازمانهای فعال در صنایع دستی آزاد است.
- گواهی این نشان تنها برای یک محصول با یک خط تولید معتبر بوده و نمی توان ازاعتبار این نشان با نام محصول در معرفیسایر محصولات استفاده کرد که دارای نشان نیستند و توسط همان سازنده تولید شده اند.
- این گواهینامه دارای اعتبار ۴ساله است.
- محصولات دریافت کننده نشان (نمونه ی اولیه ارسالی ) جهت اهداف آموزشی وتبلیغاتی توسط یونسکو و یا همکارنش نگهداری خواهندشد و قابل فروش نیستند.
چند اثر ایرانی موفق به دریافت مهر اصالت شدهاند؟
ایران در منطقهبندی یونسکو جزو کشورهای «آسیای مرکزی» و با کشورهای افغانستان، قزاقستان، تاجیکستان، ترکمنستان و ازبکستان همگروه است. ایران در سال ۲۰۱۲ میزبان جلسهی یونسکو بود و در این سال، موفق به دریافت حدود ۱۴۷ مهر اصالت شد.
ایران برای بار نخست در سال ۲۰۰۷ با ارائهی ۱۸ محصول صنایع دستی به دفتر «آسیای مرکزی» یونسکو توانست برای شش تولید ارزندهی خود مهر اصالت بگیرد. این در حالی است که در سال ۲۰۰۸، ۴۵ اثر، در سال ۲۰۱۰، ۶۵ اثر و در سال ۲۰۱۲، ۱۴۷ اثر از ایران، این نشان را کسب کردند که در مجموع، ایران تا کنون ۲۶۳ نشان برتر یونسکو را برای آثار صنایع دستی خود گرفته است. از میان این آثار میتوان به سراجی سنتی، نساجی سنتی، مسگری، گلیم گلابتونسازی، عبابافی، حولهبافی، کلاهنمدی، سفالگری، دولچهدوزی، قلمکاری و پارچهبافی اشاره کرد.