با افزایش وگسترش سفرها، مسئله اخلاق و آداب سفر بیش از پیش توجه عمومی را درمقصدهای مهم گردشگری جهانی بخود جلب کرده است. افزایش مواردی از بدرفتاری از سوی گردشگران درمسیرسفرو محیط های عمومی گردشگری سبب شده است که سایت مسافرتی اکسپدیا دست به نظرسنجی درباره آزاردهنده ترین رفتارمسافران بزند.
اخیرا دراخبار و گزارش‌ها موارد متعددی از بدرفتاری گردشگران در سفرهای هوایی منتشر می شود از پاشیدن اب جوش بر مهمان دار تا برداشتن اشیای متعلق به هواپیما ومواردی درباره سفرهای میان شهری ، رانندگان تاکسی و حتی هتل‌ها سبب شده که شکایت از گردشگران دربرخی شهرهای گردشگری افزایش یابد.
نمونه بارز از شکایت مردم محلی از رفتار گردشگران در بارسلون است که حتی تظاهرات مردم شهر را نیز درپی داشت. افزایش مواردی از بدرفتاری از سوی گردشگران درمسیرسفرو محیط های عمومی گردشگری سبب شده است که سایت مسافرتی اکسپدیا دست به نظرسنجی درباره آزاردهنده رین رفتارمسافران بزند.
اخیرا طبق تحقیقاتی که اخیرا از سوی موسسه اکسپدیا که یک موسسه مسافرتی آنلاین است، براساس نظرسنجی از بیش از ۸۵۰۰ مسافر هوایی صورت گرفت، روشن شد که گفتگو با صدای بلند با موبایل توسط مسافران دیگر بیش از هرچیز سبب رنجش و خشم مسافران هوایی می‌شود.
به گزارش اکونومیست به استناد همین بررسی‌ها، استفاده از موبایل و امکانات جانبی آن در سفرهای هوایی اگرچه که سبب تسهیل فعالیت‌ها و آسانتر شدن سفرهای هوایی شده اما درعین حال سبب بروز مشکلاتی نیز شده است که پیش از این درسفرهای هوایی وجود نداشت.
طبق همین بررسی‌ها براساس نظرسنجی از ۸۵۰۰ مسافر درباره این که چه چیزی آن‌ها را بیش از هرچیز درسفرآزار می‌دهد، بیشتر پاسخ دهندگان اعلام کرده اند که عادت های ناپسند دراستفاده از موبایل اکنون آزاردهنده تر از هرچیزی است.
دراین میان ازهمه آزاردهنده‌تر گفتگوی تلفنی افراد با استفاده از بلندگوی موبایل است که سبب تحریک خشم و فشار روحی مسافران می‌شود.
دراین گزارش آمده است: «این جمله بیش از هرجمله دیگری ازسوی مسافران مطرح شده که بی‌تردید بی‌ادبانه‌ترین رفتار ی که یکی از همسفران شما می‌تواند انجام دهد،آن است که باصدای بلند با موبایل خود گفتگو کند. »
نویسنده مقاله اکونومیست همچنین می‌پرسد:«چه میزان خودآگاهی باید باشد تا شما را به این نتیجه برساند که مکالمات شما برای همه افراد پیرامون شما همانند شما اهمیت ندارد؟»
وسپس درادامه یادآور شده که تنها لحظه‌ای بایستید و فکر کنید . من شخصا به سختی به یادآور می‌آورم که کسی چنین کاری را پیرامون من انجام داده باشد اما احتمالا من ادم خوش شانسی بوده‌ام اما چنین رفتاری درهرحال نشان می‌دهد که چقدر نسبت به شرایط و نگرانی‌های همسفران خود بی توجه هستیم که تصور می‌کنیم صدای بلند گفتگو با تلفن همراه ازجمله مواردی است که حق استفاده از آن را هرزمان که مورد نیاز ماست ،داریم.
نکته دیگری که درنظرسنجی اکسپدیا مورد توجه قرار گرفته، پخش موسیقی از بلندگوی موبایل است که سبب آزار اطرافیان می‌شود. این مشکل شامل مشاهده کنندگان انواع فیلم کوتاه و بلند ویا ویدئویا گیم‌های مختلف درموبایل نیز هست. این موضوعی است که من شخصا با آن مواجه شده‌ام هرچند که بیشتر درطبقه دوم اتوبوس‌های لندن دیده‌ام تا در هواپیما اما به هرحال مشکل مشترکی در فضاهای عمومی وسفرهای کوتاه و بلند است.
دریک سفر طولانی با قطار که تمام اروپا را می‌پیمودم، با خانواده‌ای مواجه شدم که به کودکان خود اجازه داده بودند بدون توجه به اطرافیان تمام مدت راه با لپ تاپ خود کارتون‌های پرسروصدا را بدون استفاده از هدفون مشاهده کنند. بی شک این هم یکی از بی‌ادبانه ترین کاری است که می‌تواند سفر را به کام همسفران ما تلخ کند.
اما نکته‌ای که ذهن نویسنده این مقاله را درگیر می‌کند این است که این شرایط دیدگاه عمومی ما را نسبت به جهان پیرامون ما تحت تاثیر جدی قرار داده است:«آنچه که بی تردید تغییر کرده این است که ما روش‌های نوینی برای زندگی بهتر و درعین حال برای آزار یکدیگر اختراع کرده‌ایم.»
شاید این هم از مواردی است که سبب می‌شود این حس عمومی درانسان ایجاد شود که سفر نسبت به گذشته دشوار تر شده است، صرف نظر از این که واقعا چنین هست یا نه .همان طور که سبب شده بسیاری معتقد شوند دنیا روز به روز جایی بدتر و تنگ تر می‌شود.
به عنوان نمونه اگر از مردم بریتانیا بپرسید که این کشور آیا ازدو دهه گذشته ناامن‌تر شده بیشتر آن‌ها خواهند گفت بله درحالی که میزان جرم و جنایت دراین کشور نسبت به سال ۱۹۸۱ بسیار کاسته شده است. اکنون سوال این است که آیا چنین چیزی درباره صنعت سفر و گردشگری نیز درشرف وقوع است؟
نویسنده اکونومیست درادامه می‌گوید هرچند که هیچ استانداردی برای سنجش اتیکت و آداب معاشرت و اخلاقیات وجود ندارد اما می‌توان گفت که آیا نسبت به گذشته بیش از پیش مورد احترام و توجه هستیم؟ ونیز سوال دیگر این است که چه چیزی تغییر کرده است که اکنون تا این حد نسبت به افرادی که از خط قرمزها و استانداردها خارج می‌شوند، تحریک پذیر و خشمگین و کم تحمل شده‌ایم و چرا بیش از گذشته احتمال آن می‌رود که ناامیدی ورنجش خود را در رسانه‌های اجتماعی با دیگر درمیان بگذاریم و منتشر کنیم؟
