همه این شهرها تا ۱۰۰ سال آینده به دلایل گوناگونی نابود خواهند شد. بعضی هایشان غرق می شوند، تعدادی دیگر متروک و برخی دیگر از این شهرها را زلزله با خاک یکسان خواهد کرد اما با وجود این همه خطرات مرگبار هنوز هم افراد زیادی در این شهرها زندگی می کنند.
تهدید تپه های شنی:
وقتی تپه های شنی در زمین های حاصلخیز به وجود می آیند، مطمئنا خطر بزرگی این زمین ها را تهدید می کند. شهر تیمبوکتو در جنوب آفریقا در معرض چنین خطر بزرگی قرار دارد.
این شهر هزار ساله، یکی از جاذبه های گردشگری در مالی به شمار می رود. سواحل زیبا، صخره های زمردی و بناهای تاریخی تیمبوکتو بسیار مشهور است. امروزه بخش هایی از این شهر به زیر خاک رفته و مقامات در تلاشند تا دوباره این نقطه از جهان را آباد کنند.
شهری که دارد غرق می شود:
بانکوک، پایتخت تایلند در معرض خطر نابودی قرار دارد، این شهر در حال غرق شدن است زیرا سطح دریا نسبت به شهر در حال بالا آمدن است. این مسئله باعث شده که پایه های ساختمان های شهر در حال تبدیل شدن به گل و لای باشد.
بالا آمدن سطح آب دریا، مشکل اساسی این شهر به شمار می رود و گفته می شود تا ۱۰۰ سال آینده، خیابان های این شهر تبدیل به کانال آب می شود. اگرچه دانشمندان بارها و بارها در این باره هشدار داده اند اما مقامات دولتی هیچ اقدامی انجام نمی دهند.
شهر ارواح:
این روزها جمعیت شهر دیترویت روز به روز در حال کاهش است و اگر این روند ادامه داشته باشد، تا سال ۲۱۰۰ این شهر تبدیل به یک متروکه می شود. علت اصلی مهاجرت از این شهر، مشکلات اقتصادی بیان شده است. صنایع خودروسازی این شهر ورشکست شده و به همین دلیل کارگران از این شهر مهاجرت می کنند.
سال ۱۹۵۰، دیترویت یک میلیون و ۸۵۰ هزار نفر جمعیت داشت اما امروز این تعداد به ۷۰۱ هزار نفر رسیده است.
سال ۲۰۱۳ شهرداری دیترویت دچار ورشکستگی شد که تا آن زمان در طول تاریخ آمریکا سابقه نداشت. نرخ بیکاری در این شهر ۳۳٫۱ درصد است و یک سوم مردم شهر زیر خط فقر زندگی می کنند.
قسمت هایی از شهر دیترویت اکنون تبدیل به محل های متروکه و بخش های دیگر تبدیل به جنگل شده است.
شهر دیترویت بالاترین آمار جرم و جنایت را در آمریکا دارد و سال ۲۰۱۲ از هر ۱۰۰ هزار نفر، ۵۳ نفر مرتکب قتل می شدند، یعنی ۱۰ برابر بیشتر از آمار چهار سال اخیر نیویورک.
سال ۲۰۱۰ شهردار این شهر بخش هایی از شهر را با بولدوزر ویران کرد تا همه مردم شهر در یک منطقه خاص ساکن شوند، این تنها راهی بود که برای خدمت رسانی به شهروندان امکانپذیر بود.
ویرانی، هر ۱۰۰ سال یک بار:
«ناپل» یکی از زیباترین مناطق ایتالیاست. جمعیت حومه ناپل ۹۶۰ هزار نفر است و منطقه شهری آن تقریبا سه و نیم میلیون نفر جمعیت دارد. این جمعیت، ناپل را به یکی از پر رفت و آمدترین شهرهای مدیترانه ای تبدیل کرده است. یونسکو، ناپل را میراث جهانی معرفی کرده است اما متاسفانه با ۱۰۰ سال آینده، این شهر نابود خواهد شد.
ناپل در دوران رنسانس یک مرکز فرهنگی مشهور به شمار می رفت و امروزه گردشگران بسیاری برای دیدن مکان های باستانی، کاخ کاسرتا و ویرانه های پمپئی به آنجا سفر می کنند.
به گفته دانشمندان، هر ۱۰۰ سال یک بار آتشفشان وزوو در خلیج ناپل، فوران می کند. آخرین بار در سال ۱۹۴۴ این ویرانی رخ داد و گفته می شود تا ۱۰۰ سال آینده باز هم آتشفشان وزوو فعال شود، برای همین این منطقه روی خط قرمز قرار دارد اما تاکنون هیچ یک از ساکنان آن تصمیم به نقل مکان نگرفته اند.
در خطر زلزله:
اکثر مردم از خطر زلزله ای که همیشه سانفرانسیسکو را تهدید می کند، مطلع هستند اما خیلی هایشان این خطر را جدی نمی گیرند. به گفته محققان دانشگاه کالیفرنیا، تا سال ۲۰۸۶ به احتمال ۷۵ درصد زلزله ای با شدت هفت ریشتر یا شاید بیشتر در این شهر اتفاق می افتد و همه شهر را با خاک یکسان می کند اما آیا پس از وقوع این زلزله بازماندگان قادر خواهند بود آن را از نو بسازند؟
جمعیت سانفرانسیسکو به ۹۰۰ هزار نفر می رسد و با توجه به آمارها در حال کاهش یافتن است زیرا بسیاری از ساکنان این شهر از آینده شومی که در انتظارشان است وحشت دارند.
شهر عروس ها:
روزگاری شهر «ایوانوو» در روسیه، مرکز نساجی این کشور به شمار می رفت تا جایی که زن ها از سراسر روسیه برای کار در کارخانه های این شهر به آنجا نقل مکان می کردند و برای همین این شهر به «شهر عروس ها» مشهور شد. مهاجرت زن ها باعث شد تا تعادل مرد و زن در شهر به هم بخورد.
وقتی اتحاد جماهیر شوروی سابق از هم پاشید ۶۰ درصد جمعیت این شهر می بایست با محصولاتی که خودشان پرورش می دادند شکم شان را سیر می کردند و در حقیقت مردم می بایست برای زنده ماندن خودکفا می شدند.
در این زمان، افزایش رقابت در صنعت نساجی، باعث نابودی بسیاری از این مراکز نساجی در این شهر شد و بعد از آن بود که فقر و کم شدن نرخ تولد، افزایش جنایت، اعتیاد، الکلیسم، مرگ و میر بالا و اقتصاد ضعیف باعث شد تا نسل جوان به سرعت شهر را ترک کنند و در جاهای دیگری ساکن شوند.
شهری روی دریاچه خشکیده:
در مکزیکوسیتی یکی از قدیمی ترین امپراتوری های باستان بنا شده بود و اکنون ۲۰ نفر در این شهر پر رفت و آمد زندگی می کنند.
این شهر در قسمت بالایی پایتخت آزتک ها یعنی «تنوجچنیتلان» بنیان گذاشته شده است، در همین منطقه بود که سال ۱۵۱۹، کرت ها به امپراتوری آزتک ها حمله کردند.
کرت ها پس از شکست آزتک ها، به سنت قدیم اسپانیایی ها، میدانی را در مرکز شهر بنا کردند که در اطراف آن، ساختمان های مهمی قرار داشت. با این وجود، امروزه شهر در حال غرق شدن است چرا که بستر این شهر، دریاچه خشک شده ای است و همین مسئله باعث می شود تا بنیان شهر سست باشد.
به گفته مقامات دولتی، مکزیکوسیتی در سال چند سانتیمتر به زیر آب می رود و تا ۶۰ سال آینده نزدیک به ۱۰ متر نشست خواهد کرد.
شهری که به زیر آب می رود:
یکی از رمانتیک ترین شهرهای جهان ونیز است که از سال های بسیار دور تاکنون در حال رفتن به زیر آب است. محققان می گویند تا ۱۰۰سال آینده، سرعت زیر آب رفتن ونیز بیشتر خواهد شد و این در حالی است که خاک این شهر در حد ۲۴ سانتیمتر در حال نشست کردن است.
آب های زیرزمینی و دریا به شدت ونیز را تحت تاثیر قرار داده اند، به عنوان مثال ۱۰۰ سال پیش، در میدان سنت مارک ونیز سالانه ۹ بار سیل می آمد اما اکنوندفعات جاری شدن سیل در این منطقه به ۱۰۰ بار در سال رسیده است.
هر چند مسئولانشهر درتلاشندتا هر طور شده ونیز را نجات دهند اما هنوز نتیجه این کار معلومنیست. از ۳۰ سال گذشته تاکنون، دولت ایتالیا همواره تلاش می کند تا ونیز را هر طور شده حفظ کند و به همین دلیل تاکنون میلیون ها یورو برای ساخت سیستم های دفاعی در برابر سیلاب ها هزینه شده است.
البته دراین بین کلاهبرداری های کلانی صورت گرفته است به طوری که در ماه ژوئن سال گذشته، شهردار ونیز به همراه چند نفر دیگر از مقامات بلندپایه به خاطر فساد مالی در این پروژه دستگیر شدند.
به نظر متخصصان برای حفاظت از ونیز باید میزان سطح خاک این شهر را افزایش داد تا از آثار هنری و باستانی آن محافظت شود.
یک متر زیر آب:
شهر «بانجول» در گامبیا، شهری کم جمعیت در غرب آفریقاست که در ۱۰۰ سال آینده به دلیل بالا رفتن آب اقیانوس ها و فرسایش، نابود خواهد شد.
شهر بانجول به دلیل تغییرات آب و هوایی، در معرض خطر یک متر زیر آب رفتن قرار دارد که اگر این اتفاق بیفتد، همه مکان های مسکونی آن دچار فرسایش می شوند و بیش از نیمی از جنگل های کشور و مزارع برنج نابودخواهد شد. به گفته متخصصان، کاهش تولید برنج، فاجعه بزرگی به وجود خواهد آورد که پیامدهایی همچون قحطی، سیل و توفان به همراه خواهد داشت و در مجموع به شدت اقتصاد این شهر را در هم می شکند. برای همین مقامات مسئول در تلاشند سدهای دفاعی ساحل را ارتقا دهند تا شاید این شهر نجات یابد.
منبع:مجله همشهری سرنخ
