شهر انارک از شهر های دیدنی اصفهان است .شهر انارک تا مرکز شهرستان ۷۲ کیلومتر فاصله و تا مرکز استان اصفهان ۲۲۰ کیلومتر می باشد این شهر از طریق جاده ترانزیتی طریق الرضا که از شرق می گذرد به استان خراسان و از طریق راه بندرعباس که درآینده احداث خواهد شد تا استان سمنان ادامه می یابد با شمال و جنوب کشور ارتباط پیدا خواهد کرد از لحاظ تقسیمات زمین شناسی ایران جزو ایران مرکزی قرار دارد . از نظر چینه شناسی موجود در مناطق کوهستانی انارک متعلق به دوران پرکامبرین رسوبات متعلق به پرکامبرین عمدتا به رنگ سیاه و سیاه مایل به خاکستری درکل ناحیه گسترش یافته است از نظر زلزله خیزی بعلت وجود گسله های فراوان درمنطقه نشانگر حرکات شدید زمین بعد از حرکات کوهزایی بوده است.
انارک که از انار گرفته شده و انار یکی از مقدس ترین درختان است و تقدس خود را تا به امروز درمیان ایرانیان نگهداشته است و از شهرهای قدیمی است که بعلت قدمت طولانی سندی از آن دردست نیست حدود طبیعی و سیاسی این شهر از شمال به امتداد رشته کوههای آهکی دره انجیر، از شرق به کوهستانهای متصل به رشته کوههای شمالی از جنوب به رشته کوهستان کم ارتفاع به نام کوه لاک و چفت و از غرب به دشت هموار و پوسیده از شنهای سیاه رنگ محدود است انارک درشرق شهرستان نائین قرارگرفته و از شمال به کویر نمک از شرق به شمال کویر لوت ازجنوب به اردکان یزد و از غرب به شهرهای اصفهان ، اردستان محدود میگردد. این شهر در حاشیه کویر مرکزی واقع شده و از جهت شمال تا کویر نزدیک به ۱۵۰ کیلومتر فاصله دارد بلندی انارک از سطح دریا ۱۴۷ متر است بدین ترتیب انارک ۱۰۰ متر کوتاهتر از بلندی اصفهان نسبت به سطح آبهای خلیج فارس است مساحت این شهر حدود ۷۹/۷۲۴ هکتار است . فاصله هوائی انارک تا تهران ۳۴۲ کیلومتر است . راه آهن کاشان ، یزد از میان دشتی می گذرد که در غرب انارک است
انارک از لحاظ امکانات دارای شبکه آبرسانی و فاضلاب بوده که آب آن از چاههای ۲ الی ۳ کیلومتری شهر تامین و به شهر انتقال می یابد البته باوجود چشمه داخل شهر و آب مزارع اطراف شهر که از مالکین خریداری گردیده هنوز دارای مشکل کم آبی است و به هنگام بارندگیهای فراوان این شهر بی نیاز از آب می باشد. از لحاظ اقتصادی ، اهالی انارک اکثریت قاطع از طریق کار درمعادن زندگی خود را تامین می نمایند و بدلیل کمبود آب کشاورزی رونق چندانی ندارد. دامداری انارک که کلا سنتی است درسال ۶۰ حدود ۱۰۰۰ راس گوسفند داشته و درسال۷۰ به ۷۰۰ راس گوسفند رسیده است و در حال حاضر انارک دامداری به این طریق می باشد.
صنعت قالیبافی درقبل که رونق زیادی داشته هم اکنون با وجود قیمت کم فرش از رونق خوبی برخوردار نیست و نسبت به قبل کمتربه این شغل می پردازند. درانارک معادن غنی و بسیار وجوددارد که اکثریت آنهادست نخورده باقیمانده است و درحال حاضر تنها معدن سرب نخلک با وجود حدود نزدیک به ۳۰۰ نفر کارگر به فعالیت مشغول می باشد معادن این شهر مس طالمسی ، معدن مسکنی ، تلخه، پتیار، کالکافی، خونی، جعفری باقرق، چاه سفید، علم، خالو حیدر، چاه شوره، سبرز ، بل عظیم، قبله، چاه خربزه، گود، سیاه کوه و نخلک. این معادن دارای ذخایر سرب، آهن، طلا، مولبیدن، پیریت، نیکل، کبالت، اورانیوم، مس، زاغ، آنتیموان و غیره میباشد. نخلک که قدیمی‌ترین معدن میباشد و در ۳۱ کیلومتری شمال شرقی انارک واقع شده است تاریخچه قدمت آن به دوره ساسانیان و قبل از آن بر میگردد و در سال ۱۳۱۰ توسط آقای صدریه مورد استخراج قرار گرفته است آثار بدست آمده و موجود در معدن مؤید این نظریه است .
مدن طالمسی و مسکنی از نظر جغرافیایی در دومنطقه به فاصله ۸ کیلومتر از یکدیگر واقع هستند و در ۳۸ کیلومتری غرب انارک قرار دارند. جمعیت شهر در قبل به ۵۰۰۰ نفر رسیده و در حال حاضر بالغ بر ۲۰۰۰ نفر می‌باشند. ۹۹% جمعیت قریب به اتفاق انارک را مسلمانان تشکیل می‌دهند. در این شهر ۹ مسجد و امامزاده و سایر اماکن مذهبی وجود دارد .
بر اساس امار سال ۱۳۵۵ جمعیت فعال از نظر اقتصادی ۹ نفر بوده که با توجه به مشکلات اقتصادی این رقم در سال ۱۳۶۵ به ۱۰۸ نفر افزایش یافته است . آب و هوای این شهر بیابانی خشک است و بارندگی آن سالیانه ۱۰۸ میلیمتر میباشد .
تاریخچه انارک
بنای اولین خشت انارک را به محمد پهلوان نسبت می‌دهند؛ که به اعتبار سخنی منقول، در زمان شاه عباس اول می‌زیسته است. نه زندگیش را اثری، و نه مرگش را نشانه‌ایست. در نسلها، تحلیل رفته؛ و افسانه‌هایش، در شعاع آبادی، سایه‌افکن شده است. پیران، از او با حرارت سخن می‌گویند؛ و کودکان و نوجوانان، با اشتیاق، به قصه‌هایی که از او نقل می‌شود گوش می‌دهند.
از برج و بارو، و در و دروازه‌هایش، پیداست که روزگار چندان خوشی را پشت سر ننهاده است. چشم طمع یاغیان، همواره به دنبالش بوده؛ و خاکش، گاه و بیگاه، لگد کوب غارتگرانِ تفنگ به دوش، گردیده است. کوچه و پس کوچه‌های باریک و پر پیچ و خم آن، از سواران نایب حسین کاشی و دار و دسته علی ورامینی سخن یاد می‌کند؛ و دندانه هر برج و روزنه شیب دار هر سنگرش، یاد دفاع دلیرانه نایب علی و تفنگچیان جسور بومی را، زنده می‌سازد.