کنیا کشوری است در شرق آفریقا. پایتخت آن نایروبی است و مومباسا، کیسومو و ناکورو شهرهای مهم آن محسوب می‌گردند.

کشور کنیا به هشت استان تقسیم گردیده که هر کدام توسط یک استاندار اداره می‌شود. هراستان به هفتاد و یک منطقه، هر منطقه به ۲۶۲ بخش و هر بخش به ۱۰۸۸ ناحیه تقسیم شده‌اند. دولت بر کار استانداری‌ها نظارت می‌کند. جمعیت این کشور بر پایه آخرین سرشماری رسمی که در سال ۱۹۹۷ انجام شده یازده میلیون و پانصد هزار می‌باشد^{[نیازمند منبع]}.

هفتاد و سه درصد مردم کنیا مسیحی، نوزده درصد آنیمیست و شش درصد مسلمان هستند. زبان‌های رسمی آنان سواحلی و انگلیسی است.

امور سیاسی کنیا در چارچوب نظام سیاسی ریاستی قرار دارد که رئیس جمهور هم رهبر کشور و هم رهبر دولت است. قوه مجریه در اختیار دولت است. قوه قانون‌گذاری میان دولت و مجلس ملی کنیا تقسیم شده‌است. قوه قضائیه مستقل از مجریه و قانون‌گذاری است. پس از مستقل شدن، کنیا ثبات سیاسی خود را در برابر تغییرات سیاسی بحرانهای کشورهای همسایه حفظ کرده‌است. با روی کار آمدن دمکراسی، کنیایی‌ها از آزادی بیشتری برخوردار شدند.

جمهوری کنیا که در شرق قاره آفریقا قرار گرفته‌است، با مساحت ۵۸۲۶۴۶ کیلومتر مربع، و پس از ماداگاسکار، چهل و هفتمین کشور وسیع دنیاست. همسایگان آن شامل کشورهای تانزانیا در جنوب، اوگاندا در غرب، سودان در شمال غربی، اتیوپی در شمال، سومالی در شمال شرقی می‌باشند و اقیانوس هند نیز در شرق آن واقع گردیده‌است.

با عبور خط استوا از کمربند میانی کنیا، مناطق مرکزی، شمال و شمال شرقی بسیار خشک و گرم است. اما مناطق ساحلی که در کنار اقیانوس هند قرار دارد آب و هوایی گرم و مرطوب دارد.

مساحت کنیا ۵۸۲۶۴۶ کیلومتر مربع (۲۲۴۹۶۱ مایل مربع) است که از مقدار یاد شده ‘۵۶۹۲۵۰ کیلومتر مربع آن خشکی و مابقی را آب‌های داخلی از جمله دریاچه‌های ویکتوریا و رودلف را تشکیل داده‌است.

کنیا آب و هوایی معتدل دارد. در مناطق ساحلی هوا گرم و مرطوب و در مناطق شمالی و شمال شرقی بسیار خشک و گرم است.

کنیا، کشوری با فرهنگهای متفاوت است. فرهنگ‌های قابل توجه شامل ساحلی در مناطق ساحلی، پاستورالیست در شمال و جوامع مختلف در مرکز و غرب می‌باشد. امروزه فرهنگ ماسای به خاطر صنعت توریسم بخوبی شناخته شده‌است هر چند که فقط یک قبیله کوچک است.

بغیر از پرچم ملی، کنیا هنوز لباس ملی ندارد که معرف تمامی گونه‌های نژادی موجود در آن باشد. با داشتن بیش از ۴۲ فرهنگ مختلف، کنیا مراسم و آیین‌های تستی مخصوص به خود را دارد. هر چند، تلاشهای زیادی برای طراحی لباس ملی معرف مردم کنیا انجام شد که چیزی شبیه یه لباس از گانا است.

کیتگ، یک پارچه کتانی را که از رنگهای مختلف بافته شده، و قلابدوزی‌های سنگین دارد، بعنوان لباس آفریقایی پذیرفته شده‌است. این لباس در بسیاری از کشورهای آفریقایی، بعنوان لباس رسمی در جشن‌ها و مراسم استفاده می‌شود.

کانگا (لباس آفریقایی) نیز یکی دیگر از لباسهای متداول در خانه‌های کنیایی است. کانگا قطعه‌ای لباس به اندازه ۵/۱ در ۱ متر است که جمله‌های زیبا به زبان کیسامیلی (یا انگلیسی) بر روی آن چاپ شده‌است و اغلب زنان آنرا بدور کمر و بالا تنه خود می‌پیچند. از این نوع لباس بعنوان دامن، گهواره کودک، پتوی پیک نیک، لباس شنا و… نیز استفاده می‌شود.

 کنیا دارای پارک های ملی حیات وحش بسیاری است که از آنها به خوبی در مقابل شکارچیان غیرقانونی و قاچاقچیان حیوانات محافظت می شود. در پارک های ملی کنیا می توان بسیاری از گونه های جانوران را مشاهده کرد که نسل آنها در اغلب کشورهای آفریقایی منقرض شده است. پارک ملی حیات وحش زیبا و دل انگیز ماسایی مارا با مساحت ۱۵۱۰ کیلومتر مربع واقع در جنوب غربی کنیا و در فاصله ۲۲۴ کیلومتری از نایروبی، بهترین، مهم ترین و پر بازدید کننده ترین پارک طبیعی حیات وحش کنیا و شاید جهان است. ماسایی مارا یک نام محلی میباشد که توسط ساکنان ماسایی این منطقه بر روی آن گذاشته شده و به معنی تک درختان در امتداد یکدیگر است. حد فاصل ماههای جولای تا آگوست بهترین زمان مشاهده حیوانات وحشی که به وفور در این منطقه زیست می نمایند است ولی بدلیل وجود بارندگی و آب کافی در طول سال ماسایی مارا زیستگاه انواع حیوانات می باشد. بازدید کنندگان این پارک طبیعی شانس نزدیک به صددرصدی برای مشاهده شیر، کرگدن سیاه، فیل، بوفالو و یوزپلنگ را خواهند داشت ضمن اینکه زرافه، گورخر، شترمرغ، گاو وحشی، انواع آهو و تمساح و… به وفور در مارا قابل مشاهده است که این زیستگاه بکر یکی از محبوب‌ترین صحنه‌های عکاسان، فیلمسازان و مستندسازان می‌باشد.

نایروبی یا شهر سبز آفتابی، مرکز و بزرگترین شهر کنیاست و نام آن از عبارتی ماسایی که ترجمه آن محل آب های خنک است برگرفته شده. این شهر که بین مومباسا و کامپالا واقع شده، پر جمعیت ترین شهر آفریقای شرقیست و در حال حاضر سیزدهمین شهر بزرگ آفریقا محسوب میشود. نایروبی که منطقه ای مرداب گونه بوده در سال ۱۸۹۹ تاسیس شد و اولین ایستگاه قطار راه آهن اوگاندا را در خود جای داد. کوه کلیمانجارو و کوه کنیا نیز در نایروبی واقع شده اند. آب و هوای این شهر نیمه حاره ای کوهستانیست و دارای دو فصل بارندگی میباشد.

پارک ملی نایروبی

پارکی که در سال ۱۹۴۵ تاسیس شد و اولین پارک ملی کنیاست که در پایتخت آن واقع شده. این پارک محل زندگی گله های بزرگ گورخر، حیوانات وحشی آفریقایی، بوفالو، زرافه، شیر، چیتا، اسب آبی، کرگدن و بیش از ۴۰۰ گونه پرنده می باشد. در این پارک میتوانید به سافاری واک نایروبی، مرکزی آموزشی درباره حیات وحش و حفاظت از محیط زیست بروید و همچنین از پرورشگاه حیوانات نایروبی دیدن کنید.

مرکز زرافه ها

این مرکز که در لانگاتا واقع شده برای حفاظت از خطر انقراض زرافه های رات چایلد در نظر گرفته شده و بازدیدکنندگان می توانند لذت غذا دادن به این حیوانات و راه رفتن در این منطقه را تجربه کنند. در این محوطه گرازهای مختلف بسیاری نیز زندگی میکنند.

موزه ملی نایروبی

موزه ملی نایروبی شامل جاذبه های متنوعی از این کشور است و بخش های جالبی از هنر، زمین شناسی، حیات وحش و تاریخ محلی نایروبی را در بر میگیرد. بنای این موزه در خانه ای قدیمی و بزرگ ساخته شده است.

موزه ملی راه آهن

موزه راه آهن در ساختمان قدیمی راه آهن قرار دارد و تاریخچه خط آهن کنیا را به نمایش میگذارد. کلکسیونی از لوکوموتیوهای بخار، گردونه های ریل دار و موتورهای مختلف دوران استعماری کشور در این موزه قرار دارند. از جمله اشیاء به نمایش گذاشته شده میتوان به کالسکه ای که از آن برای رفتن به شکار حیوانات وحشی استفاده میشده اشاره کرد.

ماسای مارا

اینجا ماسی مارا در کنیا است و تصاویر جالبی که می بینید، لحظه روبرو شدن گورخرها با گله گاوهای وحشی است.اما جالب ترین قسمت این داستان احساس رفاقتی است که گله گاوهای وحشی با گورخرها داشته  که باعث شد تا در کمال مهربانی و به صورت مسالمت آمیز از آب شرب رودخانه بنوشند، بدون اینکه اتفاقی بیفتد.همه ساله در چنین روزهایی بیش از ۱٫۳ میلیون راس گاو وحشی و ۲۰۰ هزار گورخر و نیز ۵۰۰ هزار غزال تامسون برای یافتن غذا و آب دست به مهاجرت می زنند.

دریاچه ناکورو

دریاچه ناکورو که یکی از کانون های جذب توریست در کشور کنیا است در واقع از آب های کم عمقی که در شکاف های یک دره جمع شده اند شکل گرفته است. وفور جلبک در این دریاچه دسته های متعددی از فلامینگوها را به خود جذب می کند. گاهی اوقات تا یک میلیون از این نوع پرنده در این ناحیه قابل مشاهده هستند. این واقعه که اغلب تماشایی ترین گردهمایی پرندگان روی زمین نامیده می شود باعث می گردد که خطوط ساحلی این ناحیه به رنگ صورتی دیده شود. هر چند متاسفانه در سال های اخیر جمعیت فلامینگوهای منطقه کاهش چشمگیری داشته که ناشی از مشکلات زیست محیطی و آلودگی آب ها است.