برخی به اشتباه فکر می‌کنند می‌توانند در داخل غار هم گنج یا اشیا تاریخی پیدا کنند، بنابراین بیل و کلنگ برمی‌دارند و به جان این موجود زبان بسته می‌افتند، نه تنها گنجی پیدا نمی‌کنند، بلکه پدر غار را هم درمی‌آورند.
غار پوستین دوز نمونه‌ای از آن غارهاست که از دست قاچاقچیان و حفاران غیرقانونی اشیاء عتیقه بی‌امان نمانده است.
محمد رباطی در گفت‌وگو با خبرنگار گردشگری ایسنا، درباره حال غار پوستین دوز می‌گوید: بعد از ورود به غار، بعد از اینکه وارد چاه اول می‌شوید، غار بسیار مرطوب است و این رطوبت هم به دلیل بارندگی‌های بسیار در شهرستان شیروان است، معمولا ما تا فصل بهار برف داریم و این امر موجب می‌شود که زمین رطوبت موجود را به خودش جذب کند و این رطوبت موجب ریزش قسمتی از غار شده و امکان نفوذ در برخی از چاهک‌ها نیست.
مسئول هیات کمیته کوهنوردی شهرستان شیروان بیان می‌کند: زمانی هم که برای پاکسازی غار پوستین دوز رفتم، شواهدی مبنی بر کَند و کاو غار دیدم و حتی یکی از چاهک‌هایی که من قبلا هم از آن داخل شده بودم، ریزش کرده بود. در دهانه اصلی غار هم کند و کاو انجام شده و خاک به شکل دستی از دهانه‌ی آن بیرون ریخته شده است.
او ادامه می‌دهد: غار در دامنه غربی یکی از یال‌های قله پوستین دوز قرار گرفته، دهانه آن به شکل بیضی عمودی است و هنگامی که وارد آن می‌شویم یک دالان بزرگ به اندازه زمین والیبال می‌بینم، در قدیم انتهای دالان چهار چاهک وجود داشت. اما در حال حاضر تنها از دو چاهک می‌توان داخل شد و بقیه چاهک‌ها بسته شده‌اند. حالا اگر به شکل دستی یا به طبیعی پر شده است اطلاع دقیقی ندارم. دو چاهکی که در حال حاضر باز هستند به چاهک‌های دیگر راه ندارند، خاک داخل چاهک‌ها هم به رنگ زرد است. آثار حفاری هم در دهانه اصلی غار دیده می‌شود. این غار چاه‌هایی با عمق ۹۰ متر دارد که این چاهک‌ها به هم ربط دارند.
رباطی اضافه می‌کند: این غار برای غارنوردان حرفه‌ای ارزشی ندارد و ما بیشتر به روی گردشگری آن کار می‌کنیم. خود من هم چند بار به خاطر جاذبه گردشگری آن رفتم و هر کسی بدون تجهیزات لازم یا حتی چراغ هم می‌تواند وارد آن شود. خفاش و نوعی جغد شاخ‌دار که جز گونه‌های نادر است در این غار وجود دارند، در یکی از چاهک‌ها هم آثاری از زندگی روباه و شغال دیده شده است.
مسئول هیات کمیته کوهنوردی شهرستان شیروان بیان می‌کند: پوستین دوز نام یک روستای قدیمی در شمال شهرستان شیروان و مکان قدیمی روستای لوجعلی است و چون این غار هم در آن قرار گرفته به آن پوستین دوز می‌گویند البته حرف و حدیث‌های بسیاری درباره نامگذاری آن گفته شده که به نظر نمی‌آید صحیح باشند.
او درباره قدمت این غار اظهار می‌کند: فکر می‌کنم قدمت این غار زیاد باشد، محلی‌ها می‌گویند در زمان قدیم این غار بسیار طولانی بوده است به طوری که حیوانی از دهانه آن رها کرده‌اند و دیگر برنگشته است، می‌گویند این غار در حال حاضر به دلیل جغرافیایی و طبیعی کوچک و قسمت‌هایی از آن مسدود شده است. من و اعضای کمیته کوهنوردی در صدد هستیم برنامه‌ای بگذارم تا بتوانیم انتهای غار پوستین دوز را بررسی کنیم.
این کوهنورد اظهار می‌کند: امسال در روز پاکسازی غارها حجم بسیار زیادی زباله را از داخل آن خارج کردیم که عمده آن مربوط به بطری آب و نخ‌هایی بود که گردشگران هنگام ورود به غار از آن استفاه و سپس آن را همانجا رها کرده بودند.
رباطی می گوید: به جز این، غار دیگری به نام تبیان نزدیک روستای حصار گلیان است و امسال برای بازدید آن رفتم دیدم غار کاملا ریزش کرده و قابل نفوذ نیست ضمن اینکه در دهانه غار آثار دست نوشته یک گروه کوهنورد قدیمی را دیدم که تاریخ حک شده در پایین آن به چهل سال پیش برمی‌گشت و حدس می‌زنم این غار قبلا قابل نفوذ بوده و مسدود شدن آن کار حفاران گنج بوده است. حتی رسیدن به دهانه غار هم کار سختی است و هنگامی که آن را دیدم تعجب کردم که چطور توانستند غار را پیدا کنند! چون آنجا منطقه جذابی برای گروه کوهنوردی نیست. مردم محلی می‌گویند انتهای این غار به دشتی می‌رسد که مردم در آن کشت و کار می‌کردند.
