برندسازی شهر و کشور مقوله ایست که در سالهای اخیر توجه فعالان گردشگری را به خود معطوف کرده است. خلق و ارائه یک هویت قابل فروش که از سوی تمامی اقشار بازار از جمله میزبان و مهمان پذیرفته شده باشد مفهومی همه پذیر از برندسازی شهری می باشد.
برندسازی رویکردی ست با هدف توسعه شهری پایدار که ویژگی های منحصر به فرد شهر در آن بر جسته سازی می شود و تصویری تقویت شده از یک شهر را برای بازاریابی ارائه می کند. در برند سازی هدف توصیف شهر برای گروه غیر ساکن و توجیح دلایل ورود و سرمایه گذاری عاطفی و مادی در شهر مورد نظر به عنوان مقصد گردشگری می باشد.
با توجه به اهمیت ویژه مقوله برندسازی ، مدیریت آن در یک شهر و مکان نیازمند فرآیندی پیچیده و زمان بر است. صرف نظر از طراحی و اجرای نمود ها و ظواهر شهری ، مدیریت برند شهر نیازمند فعالیت هایی بنیادین می باشد.
شهر مورد نظر بایستی زمینه تمایز و برند شدن را چه از دیدگاه مسئولین و چه از دیدگاه مردمی داشته باشد ؛ چرا که این زمینه نقطه آغازین ایجاد انگیزه برای تلاش به تبدیل شدن به یک برند را ایجاد می کند.
شهر تبریز مرکز استان آذربایجان شرقی سومین شهر بزرگ کشور ایران و بزرگترین شهر منطقه شمال غرب کشور به عنوان قلب تپنده ی فرهنگی-ارتباطی، بازرگانی –صنعتی و سیاسی و نظامی این منطقه از کشور می باشد.
این شهر به دلیل اهمیت منطقه ای و موقعیت جغرافیایی در طول تاریخ همواره مورد توجه حکومت ها بوده است . تبریز در بطن خود لایه های تاریخی ارزشمندی از نخستین فعالیت های انسانی تا مدرنیته عصر حاضر را دارا است.
غنای فرهنگی – تاریخی تبریز و مزایای اجتماعی آن مانند شهره بودن به امن ترین و سالم ترین شهر ایران در کنار صنعتی و دانشگاهی بودن آن نشان از پتانسیل بالای این شهر در تبدیل شدن به یک برند تاریخی، صنعتی، علمی و پزشکی دارد.
در سال های اخیر تلاش هایی غیر نظام مند برای معرفی شهر تبریز انجام شده که از آن جمله می توان به معرفی تبریز به عنوان شهر اولین ها، احیای لقب فیروزه اسلام، تبریز شهر صنعتی و نمایشگاهی ایران اشاره کرد که به دلیل عدم وجود مدیریت کارآمد و عدم مطالعه آماری ، اکادمیک و جهت دار نتیجه بخش نبوده است.
موانع بسیاری در مسیر برند سازی شهر تبریز قرار دارد که عمده ترین آنهاعبارتند از:
- محدودیت منابع مالی جهت ایجاد زیرساخت ها و تقویت آنها
- تغییر مداوم سیاست ها و برنامه ها با جابجایی و تغییرات مدیران و مسئولان
- نبود برنامه ای جامع ، نظارت بر حسن اجرای برنامه ها و خدمات ارائه شده
- عدم فرهنگ سازی مناسب و سرمایه گذاری فرهنگی در جامعه میزبان
- قوانین غیر واضح و بی ثبات
- ناتوانی در ایجاد امنیت خاطر و تضمین بازگشت سرمایه برای جلب سرمایه گذاران
- نبود حمایت از بخش خصوصی سرمایه گذار و تولید کننده
- کمبود نیروی انسانی آموزش دیده
شهر تبریز با وجود داشتن پتانسیل قوی برای تبدیل شدن به یک برند برتر کشوری-جهانی و ایجاد توسعه پایدار، افزایش رونق اقتصادی، افزایش اشتغال زایی و دیگر منافع حاصل از برقراری بازار گردشگری مستمر ، متاسفانه با مشکلات ذکر شده توانایی استفاده از سرمایه درونی خود را ندارد.
باتوجه به موانع واهمیت رفع آن برای نیل به برند شدن وایجاد صنعت پایدار پیشنهاد میشود در وهله اول ارگان مسئول ناظر و هماهنگ کننده جهت مطالعه و ارائه نقشه راه و نظارت بر ساخت و بهسازی زیرساخت های اولیه گردشگری تعیین گردد و با تجدید نظر در استراتژی های جذب سرمایه های منطقه ای و شهری و مطالعه و شناسایی اصولی بازار هدف و معیارهای آن تعریف شود تا سیستم بازاریابی صحیح هدفمند برقرار گردد.
با توجه به اینکه برند یک مفهوم ذهنی است و طی سال ها در ذهن مخاطبان ایجاد می شود ما در ابتدای راه برندسازی قرار داریم و به راحتی می توانیم با استفاده از الگو های استفاده شده در برندهای موفق جهانی پای در راه موفقیت گذاشته و وارد چرخه صنایع جدید پر سود و کم زیان شویم.
مقالات شما خیلی مفید هستن.موفق باشین خانم اشراقی